morning song-Κ.ΒΗΤΑ
Η ομορφιά πέρα από νότες έχει ήχο, τον ήχο των αυτοκινήτων που ποδοπατούν τη βροχή.
Oι νότες σε τρυπούν. Μικρές ρανίδες αίμα σου θυμίζουν πως ζεις και ονειρεύεσαι.
Μπορείς να δώσεις μια περιγραφή σε μοναχικές διαδρομές, νοσταλγικές ίσως από χρόνια περασμένα...από όνειρα παρατημένα.. αγάπες.. άλλες χαμένες, άλλες πληγωμένες, άλλες παρατημένες;
Υπάρχει όμως εκείνη η ηλιαχτίδα που ξεπροβάλλει για να σου δείξει τη διαδρομή...να σου δώσει ελπίδα, να σε κάνει να κλείσεις τα μάτια και να ονειρευτώ ξανά...να αγαπήσω ξανά..
Πάρε τα ερείπια και σκόρπισε τα στον ουρανό.
Λιγότερο θα ματώσεις απ' όσο όταν έχτιζες νωθρός, πεισματικός και στέρεος. Μα καθόλου novus. Μόνο παλιός, παλαιός και σίγουρα όχι απλός.
