Sic mundus creatus est - Έτσι δημιουργήθηκε ο κόσμος ( Dark cycle 3 )

Αυτό που επί χιλιετίες λάτρευαν οι άνθρωποι, έναν Θεό που καθορίζει τα πάντα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο χρόνος ο ίδιος. Όχι ένα ον που σκέφτεται και πράττει, άλλα ένας νόμος της φύσης, από τον οποίο μπορούμε να αποσπάσουμε όσα και από την ίδια μας την μοίρα. Ο Θεός είναι ο χρόνος και για αυτό δεν δείχνει έλεος. Από την γέννηση μας η ζωή μας κυλάει σαν την άμμο της κλεψύδρας. Είμαστε πάντα αντιμέτωποι με τον θάνατο. Το πεπρωμένο μας είναι μονάχα μια αλληλουχία από αίτια και αποτελέσματα. Πρέπει να κηρύξουμε πόλεμο στον χρόνο , πρέπει να κηρύξουμε πόλεμο στον Θεό. Sic mundus creatus est ( Έτσι δημιουργήθηκε ο κόσμος ). Adam.

Ο χρησμός του Χάροντα με άλλη ματιά

 

Όταν πεθάνεις, μην ανησυχείς για το σώμα σου ... οι συγγενείς σου θα κάνουν ό, τι είναι απαραίτητο σύμφωνα με τις δυνατότητές τους.

Θα βγάλουν τα ρούχα σου,

Θα σε πλύνουν.

Θα σε ντύσουν.

Θα σε πάρουν από το σπίτι σου και θα σε μεταφέρουν στη "νέα σου διεύθυνση".

Πολλοί θα έρθουν στην κηδεία σου για να «πουν αντίο». Κάποιοι θα ακυρώσουν δεσμεύσεις και ακόμη και θα χάσουν τη δουλειά τους για να έρθουν.

Τα αντικείμενά σου, ακόμη και αυτά που δεν σου άρεσε να δανείζεις, θα πουληθούν, θα δοθούν ή θα καούν.

Τα κλειδιά σου

Τα εργαλεία σου

Τα βιβλία σου

Τα όργανα σου

Τα CD σου

Τα παπούτσια σου

Τα ρούχα σου...

Και να είσαι σίγουρος ότι

ο κόσμος θα σταματήσει να κλαίει για σένα.

Η οικονομία θα συνεχιστεί.

Στη δουλειά σου, θ' αντικατασταθεί. Κάποιος με τις ίδιες ή καλύτερες ικανότητες θα πάρει τη θέση σου.

Τα περιουσιακά σου στοιχεία θα μεταβούν στους κληρονόμους σου...

Και μην έχεις την εντύπωση ότι θα συνεχίσουν να σε αναφέρουν, να σε κρίνουν,, να ρωτούν και να επικρίνουν για τα μικρά και μεγάλα πράγματα που έκανες στη ζωή.

Άτομα που σε γνώριζαν μόνο από την εμφάνισή σου θα πουν: "Φτωχός ... ή περνούσε υπέροχα!"

Οι ειλικρινείς φίλοι σου θα κλαίνε για μερικές ώρες ή λίγες μέρες, αλλά μετά θα επιστρέψουν στο γέλιο.

Τα ζώα σου θα συνηθίσουν στον νέο κάτοχο.

Οι φωτογραφίες σου θα παραμείνουν στον τοίχο για λίγο ή θα συνεχίσουν σε κάποιο έπιπλο, αλλά στη συνέχεια θα διατηρηθούν στο κάτω μέρος ενός συρταριού.

Κάποιος άλλος θα καθίσει στον καναπέ σου και θα φάει στο τραπέζι σου.

Ο βαθύς πόνος στο σπίτι σου θα διαρκέσει μια εβδομάδα, δύο, ένα μήνα, δύο, ένα χρόνο, δύο ... Τότε θα προστεθείς στις αναμνήσεις και στη συνέχεια, η ιστορία σου τελείωσε.

Τελείωσε ανάμεσα στους ανθρώπους, τελείωσε εδώ, τελείωσε σε αυτόν τον κόσμο.

Αλλά ξεκίνησε η ιστορία σου στη νέα σου πραγματικότητα ... στη ζωή σου μετά το θάνατο.

Η ζωή σου και όλα εγκόσμια, έχασαν την αξία που είχαν.

Σώμα

Ομορφιά

Εμφάνιση

Επίθετο

Ανεση

Πίστωση

Κατάσταση

Θέση

Τραπεζικός λογαριασμός

Σπίτι

Αυτοκίνητο

Επάγγελμα

Τίτλοι

Διπλώματα

Μετάλλια

Τρόπαια

Οι φιλοι

Μέρη

Σύζυγος

Οικογένεια...

Στη νέα σου ζωή θα χρειαστείς μόνο το πνεύμα σου. Και η αξία που έχεις συγκεντρώσει εδώ θα είναι η μόνη περιουσία που θα έχεις εκεί.

Αυτή η τύχη είναι η μόνη που θα πάρεις μαζί σου και δημιουργείται κατά τη διάρκεια της περιόδου που βρίσκεσαι εδώ. Όταν ζεις μια ζωή αγάπης για τους άλλους και σε γαλήνη με τον γείτονά σου, ζυμώνεις την πνευματική σου περιουσία.

Γι 'αυτό προσπάθησε να ζήσεις πλήρως και να είσαι ευτυχισμένος ενώ βρίσκεσαι εδώ γιατί, όπως είπε ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης: "Δε θα πάρεις αυτά που έχεις από δω. Μόνο ό,τι έδωσες θα πάρεις"..

Westworld Season 3 Episode 6

 

"Πιστεύω ότι η ανθρωπότητα είναι ένα λεπτό στρώμα βακτηριδίων πάνω σε ένα σβώλο λάσπης που πέφτει στο κενό.

 Αν υπάρχει Θεός μας έχει εγκαταλείψει πριν πολύ καιρό. 

Μας έδωσε έναν παράδεισο και έχουμε εξαντλήσει τα πάντα πάνω σε αυτόν.

 Ξεθάψαμε κάθε γραμμάριο ενέργειας και το χρησιμοποιήσαμε .

 Καταστρέφουμε, χρησιμοποιούμε, καταναλώνουμε , αφοδεύουμε και μετά καθόμαστε στον σωρό με τα αποκαΐδια έχοντας ξεζουμίσει οτιδήποτε έχει αξία και έχει απομείνει σε αυτόν τον πλανήτη και αναρωτιόμαστε γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο. 

10 δισεκατομμύρια άνθρωποι υπηρετώντας το χάος είμαστε εδώ για να επιταχύνουμε τον εντροπικό θάνατο αυτού του πλανήτη . 

Είμαστε σκουλήκια που τρεφόμαστε βουλιμικά και λυσσασμένα από ένα πτώμα εχοντάς ενσυνείδηση και αδιαφορώντας ότι δεν υπάρχει δεύτερο."

Αποχαιρετιστήριο γράμμα που άφησε ο Δημήτρης Λιαντίνης στην κόρη του όταν εξαφανίσθηκε την 1η Ιουνίου 1998

Διοτίμα μου, φεύγω αυτοθέλητα.

Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα- βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου.

Τώρα που ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης.

Πεθαίνω υγιής στο σώμα και στο μυαλό, όσο καθαρό είναι το νωπό χιόνι στα όρη και το επεξεργασμένο γαλάζιο διαμάντι.

Να ζήσεις απλά, σεμνόπρεπα, και τίμια, όπως σε δίδαξα. Να θυμάσαι ότι έρχουνται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Και είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής στους ανθρώπους, και οι πλείστοι να ζούνε μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού.

Να ζήσεις απλά, σεμνόπρεπα, και τίμια, όπως σε δίδαξα. Να θυμάσαι ότι έρχουνται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Και είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής στους ανθρώπους, και οι πλείστοι να ζούνε μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού.

Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι' αυτό το έγκλημα με σκοτώνει.

Να φροντίσεις να κλείσεις με τα χέρια σου τα μάτια της γιαγιάς Πολυτίμης, όταν πεθάνει. Αγάπησα πολλούς ανθρώπους. Αλλά περισσότερο τρεις. Το φίλο μου Αντώνη Δανασσή, τον αδερφοποιτό μου Δημήτρη Τρομπούκη, και τον Παναγιώταρο το συγγενή μου, γιο και πατέρα του Ηρακλή.

Κάποια στοιχεία από το αρχείο μου το κρατά ως ιδιοκτησία ο Ηλίας Αναγνώστου.

Να αγαπάς τη μανούλα ως την τελευταία της ώρα. Υπήρξε ένας υπέροχος άνθρωπος για μένα, για σένα, και για τους άλλους. Όμως γεννήθηκε με μοίρα. Γιατί της ορίστηκε το σπάνιο, να λάβει σύντροφο στη ζωή της όχι απλά έναν άντρα, αλλά τον ποταμό και τον άνεμο. Το γράμμα του αποχαιρετισμού που της έγραψα το παίρνω μαζί μου.

Σας αφήνω εσένα, τη μανούλα και το Διγενή, το σπίτι μου δηλαδή, που του στάθηκα στύλος και στέμμα, Γκέμμα πες, σε υψηλούς βαθμούς ποιότητας και τάξης. Στην μεγαλύτερη δυνατή αρνητική εντροπία. Να σώζετε αυτή τη σωφροσύνη και αυτή την τιμή.

Θα δοκιμάσω να πορευτώ τον ακριβό θάνατο του Οιδίποδα. Αν όμως δεν αντέξω να υψωθώ στην ανδρεία που αξιώνει αυτός ο τρόπος, και ευρεθεί ο νεκρός μου σε τόπο όχι ασφαλή, να φροντίσεις με τη μανούλα και το Διγενή, να τον κάψετε σε ένα αποτεφρωτήριο της Ευρώπης.

Έζησα έρημος και ισχυρός.
Λιαντίνης.

Τη μέρα που θα πέσω έδωσα εντολή
να στεφανωθούν οι μορφές
Σολωμού στη Ζάκυνθο κ' Λυκούργου
στη Σπάρτη."