Αυτός ο απίστευτα υποκριτής άνθρωπος σε όλες τις πτυχές της ζωής του. Από που να πρωτοξεκινήσεις; Από το γεγονός ότι θα είναι περήφανος για τους αρχαίους Έλληνες (τους αναφέρει και μάλιστα ως προγόνους του) αλλά δε θα έχει διαβάσει ούτε ένα βιβλίο για την αρχαιότητα, θα ακούει Πάολα και Παντελίδη και θα διαβάζει Χρυσηίδα Δημουλίδου; Από το γεγονός ότι κάθε φορά που βλέπει ένα άτομο με αναπηρία συγκινείται, αλλά παρόλα αυτά δεν έχει πρόβλημα να παρκάρει σε θέση Α.με.Α ή πάνω σε διάβαση αν είναι να φτάσει πιο γρήγορα στο ραντεβού του; Για να μη πούμε για το γεγονός ότι μπορεί να σε πρήζουν με τις ώρες για τα πολιτισμένα κράτη της Δυτικής Ευρώπης όπου δεν καπνίζει κανείς σε κλειστό χώρο, ότι δε θα δεις σκουπιδάκι κάτω στο δρόμο κλπ., ωστόσο, όταν πρόκειται για το Ελλαδιστάν, μια χαρά θα καπνίσει σε κλειστό χώρο, παραβλέποντας τη νομοθεσία, όπως επίσης μια χαρά θα πετάξει το σκουπίδι του στο δρόμο άσχετα αν υπάρχει κάδος κάθε 50 μέτρα κλπ. Αυτοί είμαστε σαν Νεοέλληνες ( δε μιλάω φυσικά για όλους τους πολίτες του ελληνικού κράτους, γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που δεν είναι υποκριτές και δεν ανήκουν στην κατηγορία των Νεοελλήνων ).
Φυσικά ο Νεοέλληνας δε θα μπορούσε να είναι υποκριτής και με τη θρησκεία την οποία υποστηρίζει. Η οποία είναι φυσικά η χριστιανική ορθοδοξία. Παρόλο που υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τη διαμόρφωση μιας θρησκευτικής ταυτότητας ( οικογένεια, σχολείο, παρέες, κλπ. ), ο Νεοέλληνας δε θα ψαχτεί ποτέ ουσιαστικά με τη θρησκεία του. Θα υποστηρίζει κάτι για όλη του τη ζωή επειδή έτσι μεγάλωσε. Δεν έχει διαβάσει ποτέ τη Βίβλο αλλά μπορεί και την υπερασπίζεται με σθένος. Όταν του αναφέρεις κάποιο απόσπασμα από τα "ιερά του βιβλία" θα σου απαντήσει ότι βλασφημάς. Πιστεύει ακράδαντα στο "Πίστευε και μη ερεύνα" και είναι απολύτως λογικό γιατί η έρευνα μπορεί να ταρακουνήσει την πίστη του, και ποιος έχει καιρό για εσωτερικές αναζητήσεις.
Ωστόσο, εγώ θέλω να σταθώ σε συγκεκριμένα περιστατικά για τα οποία είμαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία όσων διαβάσει αυτό το άρθρο θα έχει υπάρξει μάρτυράς τους. Πρόκειται φυσικά για την υποκρισία του Νεοέλληνα κατά τη διάρκεια του Πάσχα και πιο συγκεκριμένα, από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ως την Κυριακή του Πάσχα. Πριν ξεκινήσουμε, να αναφερθούμε φυσικά και στο γεγονός ότι ο Νεοέλληνας δε μπαίνει σε εκκλησία για κανένα λόγο τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, παρά μόνο στις μεγάλες θρησκευτικές εορτές ( Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστος, άντε και στην ονομαστική του εορτή), ενώ επίσης δε νηστεύει ποτέ, παρά μόνο τη μεγάλη εβδομάδα ( και αυτή συνήθως κουτσουρεμένη). Ξεκινώντας τώρα από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, ο Νεοέλληνας θα πάρει σβάρνα τις εκκλησίες και θα περνάει κάτω από τον επιτάφιο. Αυτό βέβαια το κάνουν οι πιο πωρωμένοι, οι υπόλοιποι δε δίνουν τόση σημασία στη Μεγάλη Πέμπτη, γιατί το χριστιανόμετρό τους θα πιάσει ταβάνι τις υπόλοιπες μέρες.
Μεγάλη Παρασκευή και ο Νεοέλληνας χριστιανός εκστασιάζεται. Δεν τρώει κρέας όλη τη μέρα(!!!) και το βράδυ πηγαίνει στην περιφορά του επιταφίου. Προσωπικά, θεωρώ ότι στην περιφορά του επιταφίου αντικατοπτρίζεται ο χαρακτήρας του Νεοέλληνα. Κανένας δε νοιάζεται για το ίδιο το θρησκευτικό γεγονός που λαμβάνει χώρα, αλλά όλοι πηγαίνουν στην περιφορά. Γιατί; Μα φυσικά για να κουτσομπολέψουν τους πάντες και τα πάντα. Θυμάμαι ότι τα παλιά χρόνια που πήγαινα στην περιφορά, μάθαινα τα πάντα για τους πάντες. Ποιος χώρισε με ποια, ποια κεράτωσε ποιον αλλά και με ποιον, ποιος θα κατέβει στις εκλογές, ο ίδιος ο υποψήφιος ο οποίος θα πλάσαρε τον εαυτό του ως ο καλός οικογενειάρχης και χριστιανός, βουλευτές οι οποίοι όλη τη χρονιά δεν πατούσαν στην πόλη αλλά ερχόντουσαν στη περιφορά και πάει λέγοντας. Ο Νεοέλληνας φοράει τα καλά του, πηγαίνει στην περιφορά και εξαφανίζεται σε χρόνο dt με το που ο επιτάφιος φτάσει στην Εκκλησία και καταλήγει σε κάποιο μπαράκι.
Εκεί, όμως, όπου η υποκρισία τερματίζει, φτάνει δηλαδή στο ανώτατο στάδιο, είναι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Ενώ η λειτουργία ξεκινάει από νωρίς, ο Νεοέλληνας θα πάει στην Εκκλησία γύρω στις 23:45, δηλαδή ένα τέταρτο πριν την Ανάσταση. Θα είναι ντυμένος στην τρίχα, λες και πηγαίνει για καλλιστεία, θα μιλήσει με τον οποιονδήποτε κάνοντας δημόσιες σχέσεις, θα τσουγκρίσει 2 αυγά με τους διπλανούς του αφού πάρει το "άγιο φως" και θα φύγει τρέχοντας σπίτι για να φάει τη μαγειρίτσα του. Συνήθως είναι στο σπίτι του στις 00:10, εκτός αν μένει λίγο πιο μακριά, πάντως ο χρόνος της αποχώρησης από την εκκλησία είναι τα πέντε με εφτά λεπτά. Αφού φάει τη μαγειρίτσα ( και όλα τα άλλα συνοδευτικά ), θα πάει στις μπουζουκλερί και τα κλαμπάκια για να γιορτάσει την "ανάσταση" του "θεανθρώπου" ως τις πρώτες πρωινές ώρες καταναλώνοντας άφθονο αλκοόλ. Την επόμενη, θα σηκωθεί και θα φάει το αρνάκι του, αφού μετά από τόση νηστεία, θέλει και λίγο κρέας.
Και μια προσωπική εμπειρία: Σε όποιον λέω ότι δε πάω στην Ανάσταση, ξέσπα ολόκληρος καυγάς στο σπίτι. Αντί να κάτσουν να ακούσουν τα επιχειρήματά μου γιατί δεν ήθελα να πάω σε αυτό το πανηγυράκι, καθόντουσαν και μου έλεγαν ότι έπρεπε να πάω στην Εκκλησία για να μη πει τίποτα ο κόσμος, μην πουν δηλαδή ότι δεν είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Το θεαθήναι δηλαδή πάνω απ'όλα. Δεν είμαστε δηλαδή ευτυχισμένη οικογένεια επειδή δε θα πήγαινα 20 λεπτά στην Εκκλησία. Ενώ οι άλλες που πηγαίνουν όλοι μαζί είναι τίγκα στην ευτυχία. Και όπως έγραψε κάποια ή κάποιος στο τουίτερ: "Μεγαλώσαμε με το τι θα πει ο κόσμος και τελικά ο κόσμος δεν είπε τίποτα".
Φυσικά ο Νεοέλληνας δε θα μπορούσε να είναι υποκριτής και με τη θρησκεία την οποία υποστηρίζει. Η οποία είναι φυσικά η χριστιανική ορθοδοξία. Παρόλο που υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τη διαμόρφωση μιας θρησκευτικής ταυτότητας ( οικογένεια, σχολείο, παρέες, κλπ. ), ο Νεοέλληνας δε θα ψαχτεί ποτέ ουσιαστικά με τη θρησκεία του. Θα υποστηρίζει κάτι για όλη του τη ζωή επειδή έτσι μεγάλωσε. Δεν έχει διαβάσει ποτέ τη Βίβλο αλλά μπορεί και την υπερασπίζεται με σθένος. Όταν του αναφέρεις κάποιο απόσπασμα από τα "ιερά του βιβλία" θα σου απαντήσει ότι βλασφημάς. Πιστεύει ακράδαντα στο "Πίστευε και μη ερεύνα" και είναι απολύτως λογικό γιατί η έρευνα μπορεί να ταρακουνήσει την πίστη του, και ποιος έχει καιρό για εσωτερικές αναζητήσεις.
Ωστόσο, εγώ θέλω να σταθώ σε συγκεκριμένα περιστατικά για τα οποία είμαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία όσων διαβάσει αυτό το άρθρο θα έχει υπάρξει μάρτυράς τους. Πρόκειται φυσικά για την υποκρισία του Νεοέλληνα κατά τη διάρκεια του Πάσχα και πιο συγκεκριμένα, από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ως την Κυριακή του Πάσχα. Πριν ξεκινήσουμε, να αναφερθούμε φυσικά και στο γεγονός ότι ο Νεοέλληνας δε μπαίνει σε εκκλησία για κανένα λόγο τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, παρά μόνο στις μεγάλες θρησκευτικές εορτές ( Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστος, άντε και στην ονομαστική του εορτή), ενώ επίσης δε νηστεύει ποτέ, παρά μόνο τη μεγάλη εβδομάδα ( και αυτή συνήθως κουτσουρεμένη). Ξεκινώντας τώρα από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, ο Νεοέλληνας θα πάρει σβάρνα τις εκκλησίες και θα περνάει κάτω από τον επιτάφιο. Αυτό βέβαια το κάνουν οι πιο πωρωμένοι, οι υπόλοιποι δε δίνουν τόση σημασία στη Μεγάλη Πέμπτη, γιατί το χριστιανόμετρό τους θα πιάσει ταβάνι τις υπόλοιπες μέρες.
Μεγάλη Παρασκευή και ο Νεοέλληνας χριστιανός εκστασιάζεται. Δεν τρώει κρέας όλη τη μέρα(!!!) και το βράδυ πηγαίνει στην περιφορά του επιταφίου. Προσωπικά, θεωρώ ότι στην περιφορά του επιταφίου αντικατοπτρίζεται ο χαρακτήρας του Νεοέλληνα. Κανένας δε νοιάζεται για το ίδιο το θρησκευτικό γεγονός που λαμβάνει χώρα, αλλά όλοι πηγαίνουν στην περιφορά. Γιατί; Μα φυσικά για να κουτσομπολέψουν τους πάντες και τα πάντα. Θυμάμαι ότι τα παλιά χρόνια που πήγαινα στην περιφορά, μάθαινα τα πάντα για τους πάντες. Ποιος χώρισε με ποια, ποια κεράτωσε ποιον αλλά και με ποιον, ποιος θα κατέβει στις εκλογές, ο ίδιος ο υποψήφιος ο οποίος θα πλάσαρε τον εαυτό του ως ο καλός οικογενειάρχης και χριστιανός, βουλευτές οι οποίοι όλη τη χρονιά δεν πατούσαν στην πόλη αλλά ερχόντουσαν στη περιφορά και πάει λέγοντας. Ο Νεοέλληνας φοράει τα καλά του, πηγαίνει στην περιφορά και εξαφανίζεται σε χρόνο dt με το που ο επιτάφιος φτάσει στην Εκκλησία και καταλήγει σε κάποιο μπαράκι.
Εκεί, όμως, όπου η υποκρισία τερματίζει, φτάνει δηλαδή στο ανώτατο στάδιο, είναι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Ενώ η λειτουργία ξεκινάει από νωρίς, ο Νεοέλληνας θα πάει στην Εκκλησία γύρω στις 23:45, δηλαδή ένα τέταρτο πριν την Ανάσταση. Θα είναι ντυμένος στην τρίχα, λες και πηγαίνει για καλλιστεία, θα μιλήσει με τον οποιονδήποτε κάνοντας δημόσιες σχέσεις, θα τσουγκρίσει 2 αυγά με τους διπλανούς του αφού πάρει το "άγιο φως" και θα φύγει τρέχοντας σπίτι για να φάει τη μαγειρίτσα του. Συνήθως είναι στο σπίτι του στις 00:10, εκτός αν μένει λίγο πιο μακριά, πάντως ο χρόνος της αποχώρησης από την εκκλησία είναι τα πέντε με εφτά λεπτά. Αφού φάει τη μαγειρίτσα ( και όλα τα άλλα συνοδευτικά ), θα πάει στις μπουζουκλερί και τα κλαμπάκια για να γιορτάσει την "ανάσταση" του "θεανθρώπου" ως τις πρώτες πρωινές ώρες καταναλώνοντας άφθονο αλκοόλ. Την επόμενη, θα σηκωθεί και θα φάει το αρνάκι του, αφού μετά από τόση νηστεία, θέλει και λίγο κρέας.
Και μια προσωπική εμπειρία: Σε όποιον λέω ότι δε πάω στην Ανάσταση, ξέσπα ολόκληρος καυγάς στο σπίτι. Αντί να κάτσουν να ακούσουν τα επιχειρήματά μου γιατί δεν ήθελα να πάω σε αυτό το πανηγυράκι, καθόντουσαν και μου έλεγαν ότι έπρεπε να πάω στην Εκκλησία για να μη πει τίποτα ο κόσμος, μην πουν δηλαδή ότι δεν είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Το θεαθήναι δηλαδή πάνω απ'όλα. Δεν είμαστε δηλαδή ευτυχισμένη οικογένεια επειδή δε θα πήγαινα 20 λεπτά στην Εκκλησία. Ενώ οι άλλες που πηγαίνουν όλοι μαζί είναι τίγκα στην ευτυχία. Και όπως έγραψε κάποια ή κάποιος στο τουίτερ: "Μεγαλώσαμε με το τι θα πει ο κόσμος και τελικά ο κόσμος δεν είπε τίποτα".
Αφού γεμίσατε τα παιχνιδάδικα και άλλα μαγαζιά.Αφού γεμίσατε τους δρόμους και φράξατε τις οδικές αρτηρίες, σήμερα είστε ο καθένας στο σπιτάκι του. Ο καθένας με την δικιά του αίσθηση ικανοποίησης ότι γιορτάζει το Πάσχα. Είστε γελασμένοι φιλοι μου όμως. Δεν μπορείς να γιορτάσεις και να προσποιήσε ότι γιορτάζεις , όταν μέχρι και την προηγούμμενη ημέρα φέρεσαι απάνθρωπα.
Οταν μαλώνεις , βρίζεσαι και πλάκώνεσε στον δρόμο για ένα γδάρσιμο καθρέφτη , για ένα σκούντημα , για να μπείς πιο μπροστά στην σειρά απο τον άλλο στο ταμείο του Σούπερ μάρκετ, του παιχνιδάδικου, του εμπορικού μαγαζιού και όλων των άλλων συναφών καταστημάτων των ημερών.
Να νομίζεις ότι πέρασες χαρούμενο Πάσχα επειδή πηγες σε νυχτερινό κέντρο και ήπιες χαλασμένα πιοτά σε στριμωγμένα τραπεζάκια που δεν χωράς να περάσεις από ανάμεσα με τις χειρότερες ερμηνείες κάποιων τραγουδιών ακόμα και απο καταξιομένους καλιτέχνες που αυτες τις ημέρες είναι λίγο περισσότερο φτιαγμένοι.
Να περιμένεις 2 ώρες και πλέον για να κάτσεις σε μια ταβέρνα που θα σε εξυπηρετήσει σε άλλες δύο ώρες με φαγητό το χειρότερο που έχει δώσει αυτές τις ημέρες διότι όπως είναι φυσικό δεν προλαβαίνει να καλοψήσει το φαγητό αλλά ούτε θέλει να διώξει πελάτες.
Να έχεις πάει σε μαγαζί να αγοράσεις ένα ρουχό και να περιμένεις στο ταμείο για να το πάρεις διπλάσια τιμή μόνο και μόνο για να το φορέσεις αυτές τις ημέρες έξω ή ακόμα χειρότερα μέσα στο σπίτι.
Να κάθεσε πίσω από μία κουζίνα και να ετοιμάζεις ένα σκασμό πράγματα , φαγητα και γλυκά και ενω είναι να φάνε 5 άτομα μαγειρεύεις για 10 και αγοράζεις για 20.
Σαν να μην φτάνει αυτό να πετάς και το φαγητό που περίσεψε αντί να το πας στον διπλανό σου και αν δεν έχεις διπλανό βλατο σε ενα στεύος και μια σακούλα προσεκτικα και κρέμασε το στον γάντζο δίπλα απο τον κάδο των σκουπιδιών σε εμφανές σημείο.
Και η ανθρωπιά σου που είναι;
Απλωσες το χέρι να δώσεις κατι στον δίπλα σου που πεινάει;
Οχι σε αυτους του επαγγελματίες επαίτες που μαστίζουν τις πόλεις τέτοιες ημέρες ούτε καν τους άλλους του μόνιμους εννοώ. Εννοώ αυτούς που είναι στην δίπλα πόρτα και δεν έχουν ούτε θέρμανση και ούτε φαγητό;
Να το απλώσεις και να το απλώσεις μόνιμα και όσο μπορείς. Να δώσεις μία αχτίδα χαράς στον γειτονά σου.Ακόμα και ένα τηλέφωνο όχι σε ανθρώπους που είσαι υποχρεωμένος να πάρεις αλλά σε αυτούς που είναι μόνοι για να τους πείς έστω και ψέυτικα και υποκριτικά ότι τους συμπαραστέκεσε νοερά έστω, ενώ όλο το άλλο χρονικό διάστημα τους έχεις ξεχασμένους να μην πώ καμία άλλη πιο βαρία κουβέντα, ούτε αυτό δεν κάνεις.
Το Πάσχα, άλλη μεγάλη εμπορική γιορτή και τώρα που το σκέφτομαι από πού κι ώς πού Πάσχα , λέξη Εβραϊκή και όχι Λαμπρή λέξη Ελληνική;
Ακόμα δεν κατάλαβες ανόητε ότι τα χρόνια της έπαρσης και της επίδειξης τελείωσαν;
Δεν κατάλαβες ότι ήρθαν τα χρόνια της αλληλεγγύης και αν δεν ρίξεις την μύτη σου από το ταβάνι για να βοηθήσεις θα πνιγούμε όλοι μαζί;
Σταμάτα λοιπόν να διασκεδάζεις στον μικροκοσμό σου ψευτοΧριστιανέ , που θα μου πάς σήμερα και στην εκκλησία για κοινωνική εμφάνιση και μόνο ενώ όλη την άλλη χρονια ξεπερνούσες στις συμπεριφορές σου και τα χειρότερα ζωά, και ξεκίνα να βοηθάς.
Το κείμενο αυτό δε θέλει να προσβάλει κανενός την ατομική πίστη, αλλά σκοπός του είναι να καυτηριάσει την υποκρισία που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Αν μετά από αυτό το κείμενο έχεις θυμώσει ή νευριάσει, τότε ξαναδιάβασέ το και σκέψου τι από τα παραπάνω δεν ισχύει.
Ο Νεοέλληνας γκαβλώνει να μιλάει με τις ώρες για τα πολιτισμένα δυτικά κράτη, αλλά δε θα αναφερθεί σχεδόν ποτέ στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ένα εκ των οποίων είναι και ο σεβασμός στη διαφορετική πίστη ή μη πίστη του άλλου. Και ναι ρε γαμώτο, δε γουστάρω να ακούω κάθε μέρα τις καμπάνες, γκεγκε?
«Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα,
ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο!
Tι ιδέτε, εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη,
κι ά, ιδέτε, χώθηκε τ’ αξόνι του βαθιά μες στο αίμα!
Ομπρός παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος,
σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα.
Δέστε, ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδερφοί του!
Ομπρός, αδέρφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του
ομπρός, ομπρός κ’ η φλόγα του μας τύλιξε, αδερφοί μου!»
Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος.
Σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα,
σπρώχτε με χέρια και κεφάλια, για ν’ αστράψει ο ήλιος Πνέμμα!»
"Έτσι σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι
(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο)
στο φωτογόνι της καινούριας λευτεριάς Σου, Ελλάδα,
αναψυχώθηκε άξαφνα τρανή η κραυγή μου, ως να ’ταν
όλο χαλκός το διάστημα, ή ως να ’χα
τ’ άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου, όπου, χρόνια
για την Αιωνιότη εχάλκευε τους στοχασμούς του
και τους κρεμνούσε ως άρματα
στης Έφεσος το ναό, ως σας έκραζα, συντρόφοι!"
ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο!
Tι ιδέτε, εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη,
κι ά, ιδέτε, χώθηκε τ’ αξόνι του βαθιά μες στο αίμα!
Ομπρός παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος,
σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα.
Δέστε, ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδερφοί του!
Ομπρός, αδέρφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του
ομπρός, ομπρός κ’ η φλόγα του μας τύλιξε, αδερφοί μου!»
Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος.
Σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα,
σπρώχτε με χέρια και κεφάλια, για ν’ αστράψει ο ήλιος Πνέμμα!»
"Έτσι σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι
(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο)
στο φωτογόνι της καινούριας λευτεριάς Σου, Ελλάδα,
αναψυχώθηκε άξαφνα τρανή η κραυγή μου, ως να ’ταν
όλο χαλκός το διάστημα, ή ως να ’χα
τ’ άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου, όπου, χρόνια
για την Αιωνιότη εχάλκευε τους στοχασμούς του
και τους κρεμνούσε ως άρματα
στης Έφεσος το ναό, ως σας έκραζα, συντρόφοι!"
Αγγελος Σικιελιανός - Πνευματικό Εμβατήριο δημοσιεύτηκε στο 3ο τεύχος του περιοδικού «Ελεύθερα Γράμματα», στις 19.5.1945.
ΑΓΩΝΑΣ-ΡΗΞΗ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ! Για να ξημερώσει η αυγή του κόσμου.
