Ξεκίνησα τις εκπομπές και το μπλογκ γιατί ψάχνω τρόπο να εκφράσω όλα αυτά που έχω στο μυαλό μου και πότε βρίσκω και πότε δεν βρίσκω.Υπάρχουν χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό μου αλλά φεύγουν σαν αστραπή και είναι άσχετες μεταξύ τους που αφορούν γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μου και στιγμιαίους προβληματισμούς για το τι θα συναντήσω στο μέλλον.
Μακάρι να μπορούσα να δω το μέλλον μου αν και αυτό δεν είναι και τόσο καλό.Υπάρχουν και χιλιάδες ερωτήματα υπαρξιακού τύπου.
Έψαχνα σήμερα να βρω κι άλλες ιστοσελίδες όμοιες με την δικιά μου και βρήκα.Βρήκα ιστοσελίδες πεθαμένες. Εννοώ που έχουν να ενημερωθούν μήνες χρόνια.
Όλα έχουν ένα κύκλο με αρχή, μέση και τέλος γνωστό αυτό σε όλους τους τομείς. Από ένα βλέμμα, μια σκέψη, μια φευγάτη σκέψη που μέχρι να την σκεφτείς την έχεις ξεχάσει μέχρι την γέννηση και τον θάνατο του σύμπαντος.
Σε κάποια στιγμή σε πιάνει μια τρέλα και λες θα κάνω ραδιοφωνική εκπομπή όχι για να βγάλω κέρδος αλλά για να εξωτερικεύσω τα συναισθήματα μου. Ξεκινάς λοιπόν και αγοράζεις τα μηχανήματα, τα ρυθμίζεις, κάνεις δοκιμές, ξεκινάς τις εκπομπές. Στην αρχή αν έχεις μιλήσει με πολλούς και έχεις αρκετούς γνωστούς και τους έχει ζαλίσει με την ημερομηνία έναρξης της εκπομπής σε ακούνε αρκετά άτομα. Όσο περνάει ο καιρός το ενδιαφέρον λιγοστεύει όχι γιατί απαραίτητα γίνεσαι χειρότερος στις μουσικές σου επιλογές αλλά γιατί πολύ απλά σου κάναν την χάρη να σε ακούσουν και κάπου σε βαρέθηκαν. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το ραδιόφωνο περνάει κρίση.
Σε κάποια στιγμή της πορείας σου λες άντε να κάνω ένα μπλογκ να λέω τα εσώψυχα μου.Η ίδια διαδικασία ακολουθείτε και φτάνεις στο ίδιο αποτέλεσμα. Νομίζεις ότι σε διαβάζει κανείς; Κανείς. Το πολύ 2-3 φίλοι από συμπαράσταση ή από ενδιαφέρον. Τελικά καταλήγεις να εκπέμπεις μόνος σου, να σπάς το κεφάλι σου για να γράψεις κάτι πιασάρικο με έξυπνο τίτλο μήπως και σε διαβάσει κανείς που τελικά το διαβάζεις μόνος σου και καταλήγεις να μεταλλαχτείς για να καταφέρεις να έχεις αναγνωσιμότητα και ακροαματικότητα. Σε αντίθετη περίπτωση μένεις μόνος σου με 2-3 ακολούθους και επαναλαμβάνεσαι σε τακτά και όλο πιο τακτά διαστήματα ώσπου τα παρατάς όλα.
Στην καλύτερη περίπτωση τα παρατάς γιατί βαρέθηκες να τα λες και να τα ακούς μόνος και στην κακή γιατί εμφανίζονται τόσο σοβαρά προβλήματα υγείας που εκεί πραγματικά δεν προλαβαίνεις ούτε να σκεφτείς. Ακόμα και εκεί όμως θα έχεις τις αναγκαίες ,εθιμοτυπικές θα τις έλεγα επισκέψεις ορισμένων που πρέπει να βγούν από την υποχρέωση και να σε επισκεφτούν. Στο τέλος σου μένει ένας ξύλινος σταυρός και η ζωή συνεχίζεται.
Όλα τα παραπάνω με κάνουν να σκέφτομαι ότι δεν χρειάζεται να υπόσχομαι συχνές αναρτήσεις και εβδομαδιαίες εκπομπές.Για να καταφέρεις να έχεις διάρκεια σε κάποια πράγματα πρέπει αυτά να είναι αυθόρμητα και όχι καταναγκαστικά.
Τελικά ίσως να έχει δίκιο ένας φίλος που λέει να κάνω εκπομπές και αναρτήσεις άσχετα με το αν επαναλαμβάνονται τα τραγούδια ή αν επαναλαμβάνομαι εγώ με αυτά που γράφω στις αναρτήσεις μου.Αρκεί αυτό που θέλω να το κάνω για μένα όποτε θέλω να μεταδίδω και να γράφω ότι θέλω γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάω ότι όλα αυτά τα ξεκίνησα για μένα και όχι για τον κόσμο και νομίζω ότι έχει δίκιο.
