Θεσσαλονίκη 20 Ιουνίου 1978 Ώρα 23.03 6,5 Ρίχτερ Σείουν την πόλη
Τριάντα επτά έτη συμπληρώνονται σήμερα από τον μεγάλο σεισμό της 20ης Ιουνίου 1978 που έπληξε την Θεσσαλονίκη, αφήνοντας πίσω του 49 νεκρούς, 220 τραυματίες και χιλιάδες αστέγους.
Ο Μεγάλος Σεισμός της Θεσσαλονίκης σημειώθηκε την Τρίτη 20 Ιουνίου 1978 και ώρα 23:03, με επίκεντρο 35 χιλιόμετρα ανατολικά-βορειοανατολικά της πόλης της Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα στο χωριό Στίβος που βρίσκεται ανάμεσα στις λίμνες Κορώνεια και Βόλβη.
Η σεισμική δραστηριότητα ξεκίνησε στις 8 Μαΐου 1978 με ισχυρότερους προσεισμούς αυτών της 23ης Μαΐου με μέγεθος 5,8 Ρίχτερ και της 19ης Ιουνίου με μέγεθος 5,3 Ρίχτερ. Ο κύριος σεισμός της 20ης Ιουνίου ήταν μεγέθους 6,5 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ, είχε εστιακό βάθος 10 χιλιόμετρα, διάρκεια 10 δευτερολέπτων και έγινε αισθητός σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα.
Υπήρξε ο πρώτος που έπληξε μεγάλο αστικό κέντρο στην Ελλάδα και θεωρείται η μεγαλύτερη σεισμική δραστηριότητα στη γύρω περιοχή από το 1932. Ακολούθησε επίσης σειρά ισχυρών μετασεισμών με μεγαλύτερο εκείνο της 5ης Ιουλίου 1978, μεγέθους 5 Ρίχτερ.
Το μέγεθος των καταστροφών που προκάλεσε, εκτιμήθηκε στο επίπεδο VIII (8) στη 12-βάθμια κλίμακα Μερκάλι, ήταν δηλαδή «καταστροφικός».
Επίσης προκάλεσε συνολικά 49 θανάτους ανθρώπων, εκ των οποίων οι περισσότεροι (37) ήταν ένοικοι οκταόροφης πολυκατοικίας που κατέρρευσε στην πλατεία Ιπποδρομίου.
η οικοδομή της Πλατείας Ιπποδρομίου σήμερα
Τραυματίστηκαν 220 άνθρωποι, ενώ χιλιάδες έμειναν άστεγοι σε όλο τον νομό Θεσσαλονίκης. Οι υλικές ζημιές, οι οποίες όμως αποκαταστάθηκαν σύντομα, έφτασαν τα 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ, σε σημερινές τιμές.
Εντοπίστηκαν συνολικά 3.170 (4,5%) κτίρια με σοβαρές και επικίνδυνες βλάβες (κόκκινα), 13.918 (21,0%) κτίρια με μέσης ή και μικρής κλίμακας βλάβες (κίτρινα) και 49.071 (74,5%) κτίρια χωρίς βλάβες (πράσινα).
Οι φήμες για τους δήθεν μετασεισμούς και τον «γεωλογικό» ρόλο της επικείμενης Πανσελήνου ήταν τέτοιες που ανάγκασαν τον τότε πρωθυπουργό, Κ. Καραμανλή να περάσει το συγκεκριμένο τριήμερο στη Θεσσαλονίκη για να κατευνάσει τους φόβους των πολιτών.
Ήμουν πέντε χρονών αλλά δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ μέχρι να πεθάνω. Μέναμε στον τρίτο και τελευταίο όροφο και ξαφνικά ακούγεται ένα δυνατό υπόκωφο βουητό και την ίδια ώρα ταυτόχρονα όλο το σπίτι αρχίζει να κάνει τραμπάλα.Οι πολυέλαιοι πήγαιναν από τη μια άκρη στην άλλη, τα ντουλάπια άνοιγαν και έπεφταν τα πιάτα και τα ποτήρια.
Έντρομοι βγήκαμε από το διαμέρισμα και αλαφιασμένοι κατεβαίναμε τις σκάλες και μαζί με τους άλλους βρεθήκαμε στο κοντινό πάρκο. Όλος ο κόσμος έξω.
Η μάνα μου ξανανέβηκε επάνω για να πάρει ρούχα. Κοιμηθήκαμε 2 βράδια σε αυτοσχέδιες σκηνές στο διπλανό πάρκο.Ο στρατός μας μοίραζε γάλα, μπισκότα και φαγητό.
Φωτογραφία δικιά μου τραβηγμένη μέσα στην σκηνή.Ελπίζω να μην το ζήσετε ΠΟΤΕ!
αποσπάσματα για τον σεισμό του 1978 Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Μέρος 3ο (του 2011)
