Πρώτο μετεκλογικό Σάββατο Σεπτέμβρης του 2015.

Όλος ο κόσμος είναι σε απόγνωση, εγώ δεν είμαι. 

Είναι κάποια μέρη που πας και αποξεχνιέσαι. Εκεί σε ξεχνάν και τους ξεχνάς.Εδώ είναι η παγίδα γιατί στο τέλος θα γράφεις ξένος στο κινητό σου κι αυτό θα σου λέει: "Το αίτημα αναζήτησης σας είναι σε εξέλιξη. Μισό λεπτό συνδεόμαστε με τον καθρέφτη σας."

Ο κόσμος είναι σε απόγνωση σου λέω. 
Παίρνει τηλέφωνα για να κοιμάται αγκαλιά με συσκευές και αποθηκεύει μηνύματα που δεν έχουν καμία έννοια.
Φέτος  ο χειμώνας θα αργήσει να αποφασίσει να φύγει, αν φύγει. Επίσης θα μας κάνει να καταλάβουμε  ότι τον νιώσαμε. 
Μέσα στην πόλη; Αγωνία και αγώνας.Ανοχύρωτη πόλη μέσα στην πόλη. Τρέξε, άκου, κάνε ένα διάλειμμα. 
Αυτή η πόλη δεν είμαι εγώ.Δεν είμαι οι τοίχοι της δεν είμαι τα βήματα της.  Φεύγω υπογείως.Θα σκάψω σαν τον τυφλοπόντικα μέχρι να αναρριχηθώ κι ας μου πάρει χρονιά.Αν βρεις την τρύπα που θα σκάψω σώσε και τους υπολοίπους. Φυλάξτε την τρυπά μου να ρίχνω κανένα λουλούδι αν επιστρέψω. Σηκώστε και ένα άγαλμα από πάνω να φαίνεται πως εκεί υπήρχε ένας άνθρωπος. 

 Ευχαριστώ.

Πρώτο μετεκλογικό Σάββατο του Σεπτέμβρη του 2068. 

Μα που βρίσκομαι; Είμαι σε ένα δωμάτιο κατεστραμμένο που δεν έχει φως παρά μόνο τοίχους. Είναι διάφανο ευρύχωρο μα ένα δωμάτιο ξένο. Βλέπω την θάλασσα. Την πόλη την ρυμούλκησε ένα σαπιοκάραβο στα ανοιχτά του Αιγαίου ακυβέρνητη. Όταν ρώτησαν τον βαρκάρη βρήκες τίποτα μέσα στην πόλη απάντησε σκεπτικός:

"Λέξεις" ...

Λέξεις νεκρές μπαλωμένες στο σκαρί του σαπιοκάραβου.Ξέχασα πως τελείωσαν όλα.  
Θυμάσαι κάποτε τι σου είχα πει; Συλλέγω στιγμές.

http://entexnesploes.blogspot.gr/2015/03/blog-post.html

 Και ας πέρασε ο χρόνος από πάνω μου να τις καπελώσει. 
Θέλεις να μιλήσουμε για το καλοκαίρι ; Μην γίνεσαι αφελής,είναι ακόμα χειμώνας εκεί έξω και δεν περπατάει κάνεις πια.  

Είναι χειμώνας σου λέω. Μα γιατί πρέπει να τελειώσουν όλα έτσι σ' αυτή την πόλη. 

Δεν σου είπα το πιο σημαντικό... Άκουσε με ξένε...Ανάτρεψέτα όλα έστω και το 2068.  Γιατί εσύ είμαι εγώ και εγώ εσύ... Γιατί εγώ δεν μπόρεσα γιατί ήμουν μόνος.  Πάρε εκδίκηση για μένα και μην με κρίνεις αυστηρά γιατί ήμουν μόνος.

Οταν θέλεις να ταξειδέψεις , πηγαίνεις στο παράθυρο ακουμπάς στο περβάζι κοιτάς τον ορίζοντα.

Είναι αυτή η στιγμή που ξυπνά η ψυχή σου και παίρνει την σκέψη σου απο το χέρι και φεύγει απο το σώμα σου και αιωρείτε στην διαστρεβλομένη και συστελλόμενη στιγμή του χοροχρόνου όπου σε ταξειδεύει σε μέρη και πρόσωπα μακρυνά κι αγαπημένα υπαρκτά κι ανύπαρκτα , ζώντα και νεκρά και εκεί θα ακούσεις την φωνή μου να σου ΦΩΝΆΖΕΙ :

Νοσταλγώ το μέλλον και αδημονώ για το παρελθόν.

ΦΥΓΕ,ΖΗΣΕ