Ο Garland εμφανίστηκε το 1996 με το μυθιστόρημα The Beach. Έπειτα, στις αρχές των 00s, ο Garland κι ο Boyle συνεργάστηκαν για να φτιάξουν το 28 Days Later και το Sunshine. Στη συνέχεια, ο Garland συνέχισε να γράφει σενάρια επιστημονικής φαντασία για ταινίες όπως το Never Let Me Go ή video games σαν το Enslaved, ενώ το 2014 έκανε το μεγάλο πέρασμα στην σκηνοθεσία με το Ex Machina.Με τα χίλια ζόρια κατάφερε να φτιάξει το Annihilation, αλλά δεν βρήκε τον δρόμο για τις αίθουσες. Τα τελευταία δύο χρόνια, δε, πάλευε να φτιάξει τη μίνι-σειρά Devs, η οποία τελικά προβλήθηκε στο Hulu.
Το Devs αφηγείτε την ιστορία μιας computer engineer που πιστεύει πως η σκοτεινή εταιρία development στην οποία δουλεύει ευθύνεται για την εξαφάνιση του γκόμενού της. Στο Devs έχουμε τη διερεύνηση της tech κουλτούρας, του Silicon Valley και μια λιγότερο κοινωνιολογική ή ανθρωπολογική και περισσότερο μια φιλοσοφική ματιά πάνω σε αυτήν την κουλτούρα.
Ουσιαστικά, παρουσιάζοντας τον υπερ-τεχνολογικό κόσμο του Devs ως μια hi-tech αίρεση, o Garland αναζητά τον μεσσιανισμό και τον ναρκισσισμό που μετατρέπουν την αυτονομημένη τεχνοεπιστήμη σε μια νέα θρησκεία. Την ίδια ώρα, μέσα από την βαρύγδουπη θεματική επεξεργασία της ελεύθερης βούλησης και του ντετερμινισμού, δίνει μεγάλο οντολογικό και μυθολογικό βάρος στην σχέση ανάμεσα στο κοινωνικό και το τεχνολογικό.
Το Devs μεταχειρίζεται την τεχνολογία ως τον κατεξοχήν κοινωνικό μύθο, μπαλαντζάροντας ανάμεσα στην προσδοκία της λύτρωσης ή της καταδίκης και ταυτόχρονα αφηγείτε την εκδοχής ενός ερωτικού δράματος σε υπερ-τεχνολογικές συνθήκες.
Μέσα από τον χαρακτήρα του Forest, ο Garland καυτηριάζει τους CEO των μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας της Silicon Valley που πλέον παριστάνουν τους Μεσσίες (βλέπε Bill Gates), τυφλωμένοι από τον αμύθητο πλούτο και την δύναμη που κατέχουν πάνω μας. Μια απεριόριστη δύναμη που επιφυλάσσει για εμάς αρκετό τεχνοτρόμο και ένα μάλλον δυστοπικό μέλλον, με "ανακαλύψεις" που θα διαλύσουν κάθε έννοια προσωπικών δεδομένων και ελευθερίας. Ο τεχνοτρόμος και η αλλοτρίωση του ανθρώπου, είναι άλλωστε το βασικό θέμα όλων των ιστοριών του Alex Garland.
Παρά τον βαρύγδουπο φιλοσοφικό λόγο του (ενίοτε αμπελοφιλοσοφικό κιόλας), ο μυστικισμός του Devs έχει δραματικά και αισθητικά μερικά στοιχεία ενός «σκοτεινού, ρεαλιστικού, σοβαρού» ύφους.
Φυσικά, για να πετύχει αυτή η ισορροπία η λέξη κλειδί είναι το ύφος, η ατμόσφαιρα, η αύρα. Κι ο Garland είναι μετρ σε αυτό. Το Devs είναι σκοτεινό, θεοσκότεινο, αλλά μερικές φορές αχνοφαίνεται μια ειρωνεία και μια αυτοσυνείδηση της εξωφρενικότητας της πλοκής του. Μοιάζει ψυχρό και αποστασιοποιημένο, αλλά δεν αποπνέει κυνισμό. Ίσα ίσα, μερικές φορές γίνεται υπερβολικά μελοδραματικό.
Ο φιλοσοφικός του προβληματισμός είναι υπερ-απλουστευτικός και υπερ-πολύπλοκος μαζί, σε έναν γοητευτικό και σκοτεινό, υπνωτικό, μεταμοντέρνο πολτό. Ερωτικά δράματα, θρήνος απώλειας, τεχνο-αποκρυφισμός, αμπελοφιλοσοφίες, κατασκοπικά μπερδέματα, τεχνολογική παράνοια.
Το Devs χαρακτηρίζεται από τον αργό ρυθμό, την υπνωτική ατμόσφαιρα, την οπτική φαντασία. Φυσικά, αυτό είναι κάτι που απαιτεί μεγάλη σκηνοθετική μαεστρία και μεγάλο συγγραφικό-συναισθηματικό πλούτο. Η ατμόσφαιρα δουλεύει στην εντέλεια. Είναι πραγματικά επιβλητική, ζοφερή, στενά δεμένη με το θέμα και το δράμα της σειράς – αντί να προσπαθεί να φορεθεί καπέλο πάνω τους με το στανιό για να σε πείσει ότι βλέπεις κάτι Υπερβολικά Σοβαρό.
Εδώ, αισθάνεσαι πραγματικά ανοίκεια, άβολα, αμήχανα. Κι αυτή η παραλυτική, υπνωτική δυσφορία εντείνεται και πάλι με background το πανέμορφο San Francisco, την γνωστή minimal, φουτουριστική αισθητική, την ονειρική χρυσαφένια κινηματογράφηση του Rob Hardy ("Ex Machina", "Annihilation") και το απόκοσμο soundtrack που δημιούργησαν οι Ben Salisbury, Geoff Barrow, και η εταιρεία The Insects, το "Devs" αποτελεί μια special τηλεοπτική σειρά, που οι θαυμαστές του sci-fi είδους θα απολαύσουν, ενώ για κάποιους άλλους, η μελαγχολική ατμόσφαιρα και ο σκοτεινός τόνος μπορεί να τους αποθαρρύνει. Για να μην αναφέρουμε κάτι ξαφνικά περάσματα Steve Reich που μας έκοψαν τα γόνατα.
Μου φάνηκε πως η ερωτική ιστορία και ο φιλοσοφικο-τεχνολογικός προβληματισμός επιχείρησαν να συνδεθούν με έναν εμμενή, βαθύ τρόπο αλλά τελικά δεν βγήκε και τόσο πετυχημένη αυτή η σύνδεση. Δεν με ενοχλεί. Το απόλαυσα πολύ, ήταν οκτώ αναζωογονητικές τηλεοπτικές ώρες, γιατί ήταν αυτό ακριβώς που ψάχνω από την σύγχρονη τηλεόραση – αν όχι σε επίπεδο αποτελέσματος τότε σίγουρα σε επίπεδο φιλοδοξίας.
Το cast που αποδίδει καλά αλλά χωρίς κάτι το ξεχωριστό στους κάπως ανέκφραστους και ψυχρούς χαρακτήρες, αποτελούν οι Sonoya Mizuno ("Ex Machina", "Annihilation"), Nick Offerman ("Fargo", "Parks and Recreation"), Jin Ha ("Jesus Christ Superstar Live"), Zach Grenier ("The Good Wife", "Deadwood"), Stephen McKinley Henderson ("Ladybird", "Fences"), Cailee Spaeny ("Pacific Rim: Uprising") και Alison Pill ("Snowpiercer", "The Newsroom").
Trailer