Αφτιασίδωτα

Παιδεύομαι καιρό να κάνω αυτή την ανάρτηση,μήνες.Την φτιάχνω έτσι την φτιάχνω αλλιώς.Δεν μ' αρέσει,δεν έχει συνοχή.Ξαφνικά μια έκλαμψη ήρθε στο μυαλό μου που έλεγε άστα όπως είναι μην τα φτιασιδώνεις και τα άφησα....

  Η Σαπφώ Νοταρά διαβάζει Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη "Ο έρωτας στα χιόνια".

μέρος 1

μέρος 2

Η ΚΗΔΕΙΑ ΜΙΑ ΠΟΡΝΗΣ 

"Μια νύχτα μείναμε ξάγρυπνες δίπλα στην Έφη 
πάνω σε στενό ντιβάνι ντυμένη με το άσπρο φουστάνι
νεκρή πια την βλέπαμε. Μετά σε κάσα μαύρη με λουλούδια
τη βάλαμε και το πρωί όταν εφώτισεν ο ήλιος τη μέρα μπροστά
απ'όλες τις μπαράγκες, τα γκρεμισμένα παράνομα σπίτια της 
παραλίας,
μέχρι εκεί που ρίχνουν τα σκουπίδια περάσαμε το φέρετρό της.
Κι όταν μέσα σε τάφο κλειστό από παντού τη ρίξανε, γάτα της
που 'ρχότανε σ'  όλο το δρόμο, πίσω από τα τριαντάφυλλα είχε
          πια κρύψει
το πρόσωπό της."
                                            Γιώργος Χρονάς

                                             Σκόρπιες Σκέψεις

Μη φεύγεις, κάτσε λίγο ακόμη, μη σηκώνεσαι. Ρολόγια μη φοράς και το κινητό σου κλείστο, σε ξεπρογραμματίζει και έχει μια ύπουλη δύναμη να επεμβαίνει στις στιγμές μας.

Δε με νοιάζει που νύχτωσε, ούτε που είμαστε έξω από νωρίς το πρωί. Δε με ενδιαφέρει που δεν ξέρουμε που πάμε και που περιπλανιόμαστε κι αυτό έχει μεγαλύτερη πλάκα. 

Γι’ αυτό δε βαριέμαι, γιατί δεν ξέρουμε που πάμε, γιατί δεν έχουμε πουθενά να πάμε. Δε βαριέμαι γιατί δεν έχουμε ανάγκη στόχους και σκοπούς και όταν βρίσκουμε τους γκρεμίζουμε και χτίζουμε καινούριους.

Το ξέρεις πως δεν εκφράζονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο.Δε θα με σώσει το λίγο σου, μα αυτή η σχετικότητα και η μεταβλητότητα που κρύβει αυτό το «λίγο», αυτή είναι που με ελκύει.Είναι τόσο σχετικό αυτό το «λίγο» και μπορεί να με αγχώσει να χωρέσω τόσα πολλά. Αγαπώ εκείνο το μαγικό και υπερφυσικό «λίγο». 

Το ότι είναι τόσο δυσδιάκριτα τα όριά του και το γεγονός πως δεν βλέπω και δεν ξέρω πότε θα τελειώσει, αν κι εγώ το ζήτησα και το οριοθέτησα, με δυναμώνει. Άμα θες,  φύγε και μην ξανάρθεις.Τι να το κάνεις το πολύ μου αν δεν μπορείς να αντέξεις το λίγο μου;

Η ζωή είναι ένα κενό και εμείς πέφτουμε συχνά μέσα ενώ πατάμε στη γη. 
Το μυαλό είναι ο αγωγός μας.

Στο μυαλό είναι ο Στόχος το νου σου ε;