Δεν μπορώ να γράψω.Το μόνο που κάνω είναι να σβήνω γραμμές.
Μερικές
φορές ξεχνάω και τον λόγο που πρέπει να γράψω.
Χαζεύω
μια οθόνη , ενώ μπορώ να κάνω τόσα
άλλα...
Ίσως φταίει κι κι
αυτό το πρόβλημα υγείας που με έκανε να
ασχοληθώ και με τον εαυτό μου. Έτσι ο
χρόνος διαστάλθηκε πήρε έκταση και
σε συνδυασμό με την μακρόχρονη
άδειά μου έκανε αυτές τις ημέρες να
μοιάζουν χρόνια.Ελπίζω τώρα που ξαναμπαίνω
στους ρυθμούς της καθημερινότητας να
επανέλθουν και οι εμπνεύσεις μου.
Αυτή η σελίδα δεν
ξεκίνησε για πλάκα και ταυτόχρονα
με κατάφερε να θέλω να γράφω.Με βοηθάει
στο να εξασκώ το μυαλό μου.
Προσπαθώ
τώρα μέχρι που αυτές οι άστοχες απόπειρες
αποτυπωθούν πάνω στο λευκό χαρτί
της οθόνης που καλούμαι να γεμίσω με
λέξεις.
Δεν θέλω να
σταματήσω να γράφω γιατί φοβάμαι
ότι θα εξαλείψω την μνήμη μου.
Μερικές φορές δεν ξέρω τι να γράψω ,πως
να το γράψω και από που ακριβώς
θα πρέπει να αρχίσω. Δεν ξέρω καθόλου
πως να αρχίσω και δεν
γνωρίζω την μέθοδο που γεμίζεις ένα άδειο χαρτί.
Μερικές
φορές φοβισμένα ,ομολογώ, γράφω
και περνάνε ώρες νομίζω μέχρι να
ξεκαθαρίσω την αρχή και καταφεύγω
ωθούμενος από την προσταγή του χρόνου,στο άκομψο
φινάλε και ας νόμιζα το τέλος ότι θα φαινόταν διαφορετικό.
