Ο Άιρτον
Σένα (Ayrton Senna da Silva, 21 Μαρτίου 1960 - 1
Μαΐου 1994) ήταν Βραζιλιάνος οδηγός
της Φόρμουλα 1, ο οποίος αναδείχθηκε
τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής.
Μέχρι σήμερα θεωρείται ο πιο ταλαντούχος
οδηγός όλων των εποχών.
O
Άιρτον Σένα Ντα Σίλβα, όπως ήταν το
πλήρες όνομα του, γεννήθηκε στις 21
Μαρτίου 1960 στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας.
Συνήθως οι συμπατριώτες του επιλέγουν
το ποδόσφαιρο αλλά αυτός επέλεξε
το δεύτερο αγαπητό άθλημα, την Φόρμουλα
1. Από μικρός έδειξε την κλίση του στους
μηχανοκίνητους αγώνες. Ο πατέρας του
τον στήριζε από τότε καθώς ήταν και ο
ίδιος λάτρης των αγώνων ταχύτητας. Το
πρώτο του αγωνιστικό καρτ το απέκτησε
σε ηλικία 10 ετών και με αυτό συμμετείχε
για πρώτη φορά σε τοπικούς αγώνες καρτ
μετά από τρία χρόνια, καθώς τότε ήταν
πολύ μικρός για να συμμετάσχει.
Tο 1981 έφυγε από
την Βραζιλία για την Ευρώπη και
συγκεκριμένα για την Αγγλία. Εκεί
πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Formula Ford 1600, το
οποίο και κατέκτησε. Εκείνη την περίοδο
πήρε το όνομα Da Silva, δηλαδή το μητρικό
του, κάτι πολύ συνηθισμένο στην Βραζιλία.
Το 1982 κέρδισε
και την Βρετανική και την ευρωπαϊκή
Formula Ford 2000. Την επόμενη χρονιά έκανε ένα
ακόμη βήμα παραπάνω: Μεταπήδησε στην
Φόρμουλα 3 με την ομάδα της West Surrey Racing
που κέρδισε 9 αγώνες και
έτσι κατέκτησε τον τίτλο. Αυτή του η
επίδοση έκανε πολλές ομάδες της Φόρμουλα
1 να ενδιαφερθούν γι' αυτόν:
Γουίλιαμς, Μακλάρεν, Μπράμπαμ και
Τόλμαν τον διεκδίκησαν. Τελικά κατέληξε
στην πιο αδύναμη από όλες δηλαδή στην
Τόλμαν (Toleman).
Τον
πρώτο του βαθμό θα καταφέρει να τον
πάρει στις 7 Απριλίου 1984 στο
Γκραν Πρι της Νότιας Αφρικής. Όμως η
μεγάλη επιτυχία ήρθε την ίδια αγωνιστική
περίοδο, στο Γκραν Πρι του Μονακό.
Στις κατατακτήριες δοκιμές κατέλαβε
μόλις την 13η θέση. Μολονότι η θέση αυτή
δεν ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκή, κατά την
διάρκεια του αγώνα ξέσπασε καταιγίδα
και, ενώ ήταν αρκετά πίσω, ξαφνικά άρχισε
να ανεβάζει ρυθμό. Πολλοί οδηγοί άρχισαν
να εγκαταλείπουν την προσπάθεια τους
για να τερματίσουν, εκείνος όμως συνέχισε
να κινείται με τον ίδιο ρυθμό όπως όταν
ήταν στεγνό το οδόστρωμα. Ο αγώνας τελικά
τελείωσε νωρίτερα λόγω της ισχυρής
βροχόπτωσης και το τέλος του βρήκε τον
24χρονο τότε Σένα στην δεύτερη θέση. Θα
μπορούσε να είχε καταλάβει ακόμα και
την πρώτη, αν οι αγωνοδίκες δεν σταματούσαν
τον αγώνα. Παρόλα αυτά η αξία του ως
οδηγού είχε πλέον επιβεβαιωθεί. Εκείνη
την ημέρα απόκτησε και την φήμη που τον
ακολούθησε μέχρι τον θάνατο του. Στο
βρεγμένο οδόστρωμα, ήταν πραγματικά
ανίκητος.
Με
την Λότους πήρε την πρώτη του νίκη
στην Πορτογαλία, αλλά και την πρώτη
του pole position μπροστά στους συμπατριώτες
του στην Βραζιλία. Δεν κατάφερε, όμως,
να τερματίσει λόγω τεχνικού προβλήματος
στο μονοθέσιο του. Το 1985 και 1986 τερμάτισε
4ος ενώ το 1987 3ος . Συνολικά μέχρι
το 1987 είχε επιτύχει μόνο έξι νίκες
στην Φόρμουλα 1. Η 3η θέση που κατέλαβε
το 1987 τον έφερε στην μετέπειτα πρωταθλήτρια
ΜακΛάρεν-Χόντα.
Στην Μακλάρεν ο
Σένα συνάντησε τον δυο φορές παγκόσμιο
πρωταθλητή Αλέν Προστ (Alain Prost). Ο
Σένα έδειξε ότι δεν θα συμβιβαζόταν με
το να είναι δεύτερος οδηγός και από την
πρώτη του περίοδο στην McLaren πέτυχε 13
pole positions, κατέκτησε 8 νίκες και κατέκτησε
το Πρωτάθλημα. Το 1990 και 1991 ο
Σένα κερδίζει και πάλι το πρωτάθλημα.
Το 1992 τερμάτισε 4ος. Το 1993 όμως,
ο Σένα κατάφερε με μία μη ανταγωνιστική
ομάδα να τερματίσει 2ος, πίσω από
τον Προστ και μπροστά από τον
ανερχόμενο τότε Μίχαελ Σουμάχερ, που
οδηγούσε για την Μπένετον.
Το
1994 ο Σένα μετά από όλες τις προσπάθειες
που έκανε φαίνεται πως έπεισε τον Βρετανό
ιδιοκτήτη και μάνατζερ της ομάδας
τηςwilliams να του εμπιστευθεί μια θέση στο
οδηγικό δίδυμο για τη σεζόν 1994. Ο Ντέϊμον
Χίλ, θα αποτελούσε τον teammate του Βραζιλιάνου
σε μια σεζόν που όπως ο ίδιος προέβλεπε
θα επέστρεφε στους παγκόσμιους τίτλους.
Την 1η
Μαΐου 1994, θα γινόταν το Γκραν Πρι
του Σαν Μαρίνο στην πίστα της
Ίμολα. Τις δύο προηγούμενες μέρες είχαν
συμβεί δυο σοβαρά ατυχήματα: το πρώτο
την Παρασκευή με τον νεαρό τότε Ρούμπενς
Μπαρικέλο (R.Barrichello) ο όποιος τραυματίστηκε
σοβαρά. Την επόμενη ημέρα ο Ρόλαντ
Ράτζενμπεργκερ (Roland Ratzenberger)
(Αυστριακός οδηγός της Βρετανικής MTV
Simtek Ford στην πρώτη του χρονιά στην
Φόρμουλα, 34 ετών τότε) δεν είχε την τύχη
του Μπαρικέλο και βρήκε ακαριαίο θάνατο
στην πίστα καθώς έπειτα από σφοδρή
σύγκρουση με ταχύτητα 314,9 χλμ/ώρα,
τραυματίστηκε σοβαρά στον αυχένα.
Η
σύντροφός του Σένα, η Αντριάνα,
εκμυστηρεύτηκε ότι μετά το θανατηφόρο
ατύχημα του Ρόλαντ Ράτζενμπεργκερ είχε
δει τον Άιρτον να κλαίει και να παρακαλάει
να αναβληθεί ο αγώνας, έχοντας ένα
παράξενο κακό προαίσθημα. Παρόλα αυτά,
όμως, ο αγώνας έγινε κανονικά.
Στην
πρώτη θέση της εκκίνησης, για τρίτη
συνεχόμενη φορά εκείνη την χρονιά, ήταν
ο Σένα. Στον έβδομο γύρο, στη
στροφή Tamburello, για αδιευκρίνιστους
μέχρι σήμερα λόγους, έχασε τον έλεγχο
του μονοθεσίου του και έπεσε στον τοίχο.
Δύο ώρες αργότερα, ο Σένα έφυγε από την
ζωή.
Μέχρι σήμερα ακούστηκαν πολλά
σενάρια για το πώς έγινε το ατύχημα,
όμως κανένα δεν έγινε δυνατό να αποδειχτεί.
Μετά τον θάνατό του η ομάδα του,
(Γουίλιαμς), δικάστηκε για το αδικαιολόγητο
σπάσιμο του τιμονιού της FW16. Μετά από
δικαστικές διαμάχες που διήρκεσαν
μερικά χρόνια, τελικά αθωώθηκε.
Η
είδηση του θανάτου διαδόθηκε με αστραπιαία
ταχύτητα παγκοσμίως, πυροδοτώντας θρήνο
στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Σάο
Πάολο. Χιλιάδες θαυμαστές του πήγαν στο
πατρικό του σπίτι κλαίγοντας. Ο πρόεδρος
της Βραζιλίας Ιταμάρ Φράνκο,
ανακοινώνοντας τον θάνατό του από την
τηλεόραση, κήρυξε την χώρα σε τριήμερο
εθνικό πένθος, ενώ έθεσε το προεδρικό
αεροπλάνο στην διάθεση της οικογένειάς
του για να μεταφέρουν τη σορό του στην
Βραζιλία.
Αν
πριν από 23 χρόνια, την Πρωτομαγιά του
1994, ο θρυλικός Ayrton Senna δεν έχανε τη ζωή
του στην πίστα της Ίμολa το πιο πιθανό
ήταν πως την επόμενη σαιζόν θα αγωνιζόταν
με τα χρώματα και τα μονοθέσια της πιο
ιστορικής ομάδας της Φόρμουλα 1, της
Ferrari.
Την
αποκάλυψη είχε κάνει, με την ευκαιρία
της 20ης επετείου από το θάνατο του
μεγάλου Βραζιλιάνου, ο τότε πρόεδρος
της Scuderia Luca di Montezemolo, ο οποίος είχει πει
πως είχαν συναντηθεί στις 27 Απριλίου
του 1994, 5 μόλις ημέρες πριν το τραγικό
δυστύχημα του Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο.
