Φωτογραφία Νίκος Μάρκου από την εικαστική έκθεση «Υπέρβαση της Άβυσσος»
Είμαι εγώ, ένας σε κάποιους κάποιος
Ανθρωπόκενος δεν σημαίνει κενός άνθρωπος μα άνθρωπος που κάποτε αισθάνθηκε γεμάτος...
όμορφα πράγματα δεν έχω να σου πω, θα στα πει άλλος...
Συγγνώμη μα σήμερα νιώθω κάπως. Συγγνώμη μα σήμερα νιώθω κάπως.
Είναι η Ανθρωπόκενος.
Όλα θα ‘ταν καλύτερα αν ποτέ δεν τα ερμηνεύαμε, μου λέγανε πως είναι δώρο θείο πολύ να σκέφτομαι
παράλληλα αυτό με έβλαπτε, το σκατοκέφαλό μου κόσμους έπλαθε είπα πως θα 'ταν όνειρο μα πώς αφού ήμουν ξύπνιος, ξημέρωνε
ήταν πανέμορφα όλα γύρω κι ίσως το πρόσωπό μου να χαμογέλαγε...με χαιρέτησε και έφυγε.
Το πιο ιερό του κόσμου φως αρκεί να το πιστεύαμε.
Όπως συμβαίνει σ’ όλα τα όνειρα η ιστορία από κάπου έμπαζε.
Αυτό που μου έμοιαζε πιο πολύ ήμουν εγώ. Μα λες να με ένοιαζε; Μου έμοιαζε;
Περασμένα ξεχασμένα μα δεν πέρασε.
Μπογιά στο τοίχο που έσταζε. Το όμορφο πίκρα κέρασε, το άσχημο τί; κρασί με μέθαγε να στέκω βράχος.
Όλοι μας δέντρα με δύναμη κατά βάθος. Μα κάψαμε την οπτική του δάσους.
Η μέρα μου αποτελείται απο συμπτώσεις και κομπάρσους. Πώς καταλήγω πάντα να παρατηρώ τους άλλους;
Εγώ θα πάω ευθεία και η ευθεία δημιουργεί περισσότερους κύκλους φαύλους. Όσο η ζωή κυλά σίγουρα κάτι έχω καταλάβει λάθος.
Όμορφα πράγματα δεν έχω να σου πω, θα στα πει άλλος
συγγνώμη μα σήμερα νιώθω κάπως, νιώθω κάπως. Είναι η Ανθρωπόκενος.
Ημερομηνία κυκλοφορίας 22 Νοέμβρη 2015
Ελάχιστος Εαυτός (Σκιάχτρο)
Ανθρωπόκενος
01. 0.00
Beat: Scenario (Ιθύνων Νους)
