Γεννήθηκε στη
Θεσσαλονίκη στις 20 Μαρτίου του 1931. Το
πραγματικό του όνομα είναι Κωνσταντίνος
Δημητριάδης , δεν έχει αποχωριστεί ποτέ
την Θεσσαλονίκη, δεν έχει μπει ποτέ σε
αεροπλάνο και δεν έχει ταξιδέψει ποτέ
εκτός Ελλάδας, ενώ τον έχουν προσκαλέσει
από πολλές χώρες.
Το πρώτο ποίημα
του, το έγραψε σε ηλικία 9 ετών και είχε
θέμα τον ελληνοιταλικό πόλεμο(!)
Σε ηλικία 14
χρονών στέλνει στο παιδικό περιοδικό
«Ελληνόπουλο» ποιήματά του, τα οποία
και τελικά δημοσιεύονται. Ο ίδιος διάλεξε
να Χρησιμοποιήσει το ψευδώνυμο
Χριστιανόπουλος που αντιμάχεται της
κοινωνίας αλλά και της λογικής!
Φοίτησε στο
τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτέλειου
Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης όπου γίνεται
πνεύμα αντιλογίας και δε διστάζει να
έρθει σε σύγκρουση με τους καθηγητές
του και παρόλαυτα παίρνει το πτυχίο του
στο Τομέα Κλασικών Σπουδών.
Το 1950 εμφανίζεται
με την πρώτη του ποιητική του συλλογή
Εποχή των ισχνών αγελάδων. Στέλνει τα
ποιήματά του στο Μανόλη Αναγνωστάκη,
μέσω της Λούλας Αναγνωστάκη. Εκείνη την
περίοδο ο Αναγνωστάκης βρίσκεται στη
φυλακή, διαβάζει τα ποιήματά του και
του στέλνει μια πολύ επαινετική κριτική.
Εργάστηκε ως
βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη
της πόλης από το 1958 έως το 1965 ενώ ποτέ
δεν θέλησε να εργαστεί ως καθηγητής.
Υποκλίνεται
και αγαπά το ρεμπέτικο τραγούδι και τον
Βασίλη Τσιτσάνη, αναφέρει χαρακτηριστικά
ότι αγαπημένα του τραγούδια του είναι
«τα τρία Α» , δηλαδή η «Αρχόντισσα”, η
«Αχάριστη” και η «Αθηναΐσσα” και έγραψε
μελέτες πάνω στο ρεμπέτικο τραγούδι
(βλ. Ιστορική και αισθητική διαμόρφωση
του ρεμπέτικου τραγουδιού.)
Επί χούντας
είχε γράψει τον «Χιλιαστή», ένα διήγημα
όπου περιγράφει πώς ένας χιλιαστής
έπαθε του κόσμου τα βασανιστήρια στο
στρατό, μόνο και μόνο επειδή αρνήθηκε
να πάρει όπλο και λόγω της άρνησής του
να παραλάβει σχετικό βραβείο κόντεψε
να συλληφθεί από τη χούντα τέσσερις
φορές.
Ωστόσο δεν είναι
το μόνο βραβείο που απορρίπτει!Το 2011
αρνείται να παραλάβει το Μεγάλο Βραβείο
Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του
παραπέμποντας στο κείμενό του Εναντίον
από το 1979 όπου αναφέρει χαρακτηριστικά
:
Είμαι εναντίον της
κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και
αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία
φιλοδοξία, απ’ το να θέλουμε να
ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο «υπείροχον
έμμεναι άλλων», που μας άφησαν οι αρχαίοι.
Είμαι εναντίον των
βραβείων, γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια
του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω
την αξία κάποιου κατώτερου μου -και
κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από την
συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο
σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά
-και κάποτε θα πρέπει να διώξουμε τα
αφεντικά από τη ζωή μας.
Είμαι εναντίον των
χρηματικών επιχορηγήσεων. Σιχαίνομαι
τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το
χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες
μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις
και τη δίψα μας για λεφτά· ξεπουλάνε
την ατομική ανεξαρτησία μας.
Είμαι εναντίον των
λογοτεχνικών συντάξεων. Προτιμώ να
πεθάνω στην ψάθα, παρά να αρμέγω το
υπουργείο -κι ας με άρμεξε το κράτος μια
ολόκληρη ζωή. Γιατί να με ταΐζει το
Δημόσιο επειδή έγραψα μερικά ποιήματα;
Και γιατί να αφήσω το Κράτος να χωθεί
ακόμη περισσότερο στη ζωή μου;
Είμαι εναντίον των
σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι
σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Ποτέ μου
δεν πάτησα σε υπουργείο και το καυχιέμαι.
Η μόνη μου εξάρτηση από το κράτος είναι
η εφορεία, που με γδέρνει.
Είμαι εναντίον των
εφημερίδων. Χαντακώνουν αξίες, ανεβάζουν
μηδαμινότητες, προβάλλουν ημετέρους,
αποσιωπούν τους απροσκύνητους. Όλα τα
μαγειρεύουν, όπως αυτές θέλουν. Δεξιές,
αριστερές, κεντρώες -όλες το ίδιο σκατό.
Είμαι εναντίον
των κλικών. Προωθούν τους δικούς τους·
τους άλλους, όλους τους θάβουν. Όποιοι
δεν τους παραδέχονται, καρατομούνται.
Κυριαρχούν οι γλύφτηδες και οι τζουτζέδες.
Δεν έχω καμμιά αμφιβολία πως το μέλλον
ανήκει στα σκουπίδια.
Είμαι
εναντίον των κουλτουριάρηδων. Όλα
τ’ αμφισβήτησαν, εκτός από τις τρίχες
τους. Τους έχω μάθει για καλά. χαλνούν
τον κόσμο με την κριτική τους. Όλους
τους βγάζουν σκάρτους και πουλημένους.
Και μόλις πάρουν το πτυχίο, αμέσως
διορίζονται στα υπουργεία· από παντού
βυζαίνουν και ο ιδεαλισμός τους
ξεφουσκώνει μέσ’ στα βολέματα του
κατεστημένου.
Είμαι εναντίον κάθε
ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση
και αν μας την πασέρνουν. Όσο πιο
γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι
ιδέες, τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια
μπορεί να κρύβονται από πίσω τους. Όσο
πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα
τα έργα τους. Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι,
τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι.
Είμαι, προπάντων,
εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας,
που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς
και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα
κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια,
δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο· φταίνε
και οι δικές μας παραχωρήσεις και
αδυναμίες. Αν πιάστηκε η μέση του
οδοκαθαριστή, φταίμε και εμείς που
πετάμε το τσιγάρο μας στον δρόμο. Κι αν
η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως
δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα;
Ντίνος
Χριστιανόπουλος κείμενο του 1977
Από το
περιοδικό ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ, αρ. 1, Ιανουάριος
- Απρίλιος 1979
Το 2016 ο Ντίνος
Χριστιανόπουλος και ο συλλέκτης Ιωάννης
Μέγας δώρισαν το αρχείο και τη συλλογή
τους, με περισσότερα από 90.000 τεκμήρια,
στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο
Θεσσαλονίκης. Η δωρεά αυτή στεγάζεται
στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ και
μέρος της έρευνας για την πραγματοποίηση
της εκδήλωσης βασίστηκε σε αυτή.
Ο Ντίνος
Χριστιανόπουλος είναι ερωτικός, άμεσος,
ειλικρινής, βαθύς και δεν χαρίζει κάστανα
σε κανένα, ο χειμαρρώδης χαρακτήρας και
ο πικρόγλυκος λόγος του συνεχίζουν να
μας εκπλήσσουν, να μας συγκινούν αλλά
και να μας προβληματίζουν . Με τους περίτεχνους
στίχους του να περιγράφουν τον έρωτα
ως συνώνυμο της στέρησης και της θυσίας.
Μέσα από τις λέξεις, που κατάφερε να
απενοχοποιήσει, μας δείχνει το πρόσωπο
του έρωτα αλλά και πόσο σκληροί μπορούν
να γίνουν οι άνθρωποι. Στην ποίησή του
ο έρωτας είναι συγκλονιστικός και
επικίνδυνος. Η ομορφιά κρύβει το πάθος
και την αμαρτία. Και η μοναξιά είναι
έννοια συγκεκριμένη και αναπόδραστη.
Αδιαμφισβήτητα μπορούμε να πούμε ότι
ο Ντίνος Χριστιανόπουλος είναι η ίδια
η Θεσσαλονίκη. Ας είμαστε ειλικρινείς!
Ομιλία του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου στο βιβλιοπωλείο της Πάτρας "Πολύεδρο" (16-5-2000) με θέμα: "Θεώρηση της νεοελληνικής ποίησης στον 20ο αιώνα".
