Αρχίζω λοιπόν να σκέφτομαι ποια πράγματα
στον κόσμο, στους ανθρώπους με ενοχλούν,
σε ποιες συμπεριφορές δε θέλω να έχω
πια υπομονή, τι με έχει κουράσει.
Με
κούρασε να περιμένω κάτι που δεν πρόκειται
να έρθει ποτέ, θέλω να φύγω, να ταξιδέψω
σε άλλες πολιτείες.
Δεν έχω πια υπομονή για
περιττές συνομιλίες, για ανθρώπους
αγενείς, για ανθρώπους χωρίς σεβασμό
στον εαυτό τους και στους άλλους.
Κουράστηκα να περιμένω το τηλέφωνο, το
μήνυμα, το κάλεσμα που ξέρω βαθιά μέσα
μου ότι δεν θα έρθει ποτέ.
Με κούρασε η
ρηχότητα, η ιδιοτέλεια, ο παρτακισμός,
η χυδαιότητα που είναι διάχυτη πλέον
παντού.
Με κούρασε η παχυλή αμάθεια,
ο κανιβαλισμός, η εκμετάλλευση του πόνου
του άλλου για μερικά νούμερα τηλεθέασης
παραπάνω.
Δεν έχω πια υπομονή για όλα
αυτά…
Δεν έχω πια υπομονή να παλεύω με
ωκεανούς για κόκκους σκόνης.
Δεν έχω
πια υπομονή όχι από αλαζονεία, κακία,
εγωισμό, αλλά γιατί κουράστηκα.
