Ο σχηματισμός άποψης, η γνώμη, είναι το θεμελιωδέστερο πακέτο νοητικής διεργασίας του ανθρώπου. Είναι ο οδηγός κάθε προσωπικής επιλογής, η βάση του χαρακτήρα, η πυξίδα της ζωής του κάθε ανθρώπου, η πεμπτουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ταυτόχρονα είναι και κάτι ιερό με την θρησκευτική έννοια: στις 3 βασικές μονοθεϊστικές θρησκείες, ο Θεός παρ' όλη την εκδικητικότητά του καθώς απαιτεί την τυφλή πίστη σου σε αυτόν υπό την απειλή αιώνιας καταδίκης σε φριχτά βασανιστήρια, επιτρέπει στον άνθρωπο την άποψη ΚΑΙ την λεκτική ΚΑΙ την έμπρακτη έκφραση αυτής της άποψης.
Μάλιστα όχι απλά την επιτρέπει, αλλά αυτή είναι προαπαιτούμενο της τελικής του κρίσης. Σου δίνει την ευχέρεια να ζήσεις μια ολόκληρη ζωή με λάθος (κατ' αυτόν) απόψεις, και να υποφέρεις για αυτές μια αιωνιότητα, αλλά τουλάχιστον για το διάνυσμα της ζωής σου δικαιούσαι να τις έχεις και να τις εκφράζεις.
Έτσι λοιπόν, η
φίμωση της άποψης είναι και ανίερη και βαθύτατα απάνθρωπη. Αφαιρώντας τα βασικά
ανθρώπινα χαρακτηριστικά από το ανθρωποειδές homo sapiens sapiens, αυτό
αλλοιώνεται σταδιακά μέχρι που δεν μένει παρά ένα ζώο. Αυτός του οποίου η άποψη
φιμώνεται, συνεχίζει να την έχει. Υπόκειται καταπίεση, εξευτελισμό, απομόνωση,
αλλά διατηρεί την ανθρώπινή του υπόσταση.
Σε ανθρώπινη
κατάπτωση υποπίπτει ο εκτελεστής της απάνθρωπης πρακτικής. Αυτός είναι που
απωλαίνει σταδιακά την ανθρώπινή του ιδιότητα. Η αποκόλληση και αποτίναξη του
ανθρώπου από το ζώο είναι εξαιρετικά επίπονη διαδικασία, αλληγορικά μιλώντας
είναι σαν να αφαιρεί κανείς κομμάτια από το ίδιο του το σώμα. Κι ο πόνος αυτός
υπάρχει κι ας μην είναι πάντα αντιληπτός σε συνειδητό επίπεδο.
Συνυπογράφω
