The Longing

                

 

9 χρόνια κλείνει αυτό το ιστολόγιο και όταν το ξεκίνησα ήθελα να εκφράσω προσωπική αποτύπωση συναισθημάτων, παρουσιάσεις βιβλίων, παρουσιάσεις κινηματογραφικών ταινιών, παρουσιάσεις ραδιοφωνικών εκπομπών και αυθόρμητη έκφραση σκέψεων και ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα έρθει η στιγμή να παρουσιάσω σε αυτό το ιστολόγιο ένα παιχνίδι ηλεκτρονικού υπολογιστή.  

Το The Longing είναι ένα ιδιόρρυθμο παιχνίδι γιατί χρειάζεται 400 πραγματικές ημέρες για να τελειώσει και κινείται με ρυθμό που απλόχερα θα μπορούσε να περιγραφεί ως στάσιμο. Η πρώτη λέξη που εμφανίζεται ποτέ στην οθόνη είναι "Περιμένετε!" Απλές εργασίες, όπως το περπάτημα σε μερικές σκάλες συνεχίζονται για πάντα ή το άνοιγμα μιας πόρτας μπορεί να χρειαστεί και 2 ώρες πραγματικού χρόνου. Ετσι η αναμονή γίνεται προωταγωνιστής  και πιο συγκεκριμένα ο εσωτερικός αναστοχασμός που φέρνει ο προσμονή κάποιου γεγονότος, που τοποθετείται αρκετά μακριά χρονικά.

Το παιχνίδι σας βάζει στο ρόλο μιας «σκιάς», ενός μικρού πλάσματος που ζει στην υπηρεσία ενός αρχαίου βασιλιά. Στην αρχή του The Longing, ο βασιλιάς σας λέει ότι πρέπει να πέσει σε ένα είδος χειμερίας νάρκη και σας αφήνει να περιμένετε. Ο πανύψηλος βασιλιάς κάθεται σε έναν γιγάντιο θρόνο, περιστασιακά ροχαλίζει, και μένεις μόνος σε έναν σκοτεινό, στρεβλό, υπόγειο κόσμο. Έχετε 400 μέρες μέχρι να ξυπνήσει. Τι θα κάνεις?

Το The Longing είναι, στον πυρήνα του σε μία πρώτη οπτική είναι ένα παιχνίδι διαχείρησης  του χρόνου. Σε μία δεύτερη οπτική όμως ίσως είοναι η ίδια η πορεία ζωής ενός ανθρώπου.  Θα σας παραθέσω μερικές από τις ενέργειες του πρωταγωνιστή του παιχνιδιού.

                      

Ένας βασιλιάς/θεότητα κάτω-από-το-βουνό λοιπόν, αναθέτει στο χαρακτήρα μας, μια Σκιά, την υποχρέωση να τον ξυπνήσει αφού ανακτήσει τις δυνάμεις του μετά από λήθαργο 400 ημερών. Σε όλη αυτή την περιόδο, η Σκιά είναι ελεύθερη να περιπλανηθεί σε όλο το υπόγειο βασίλειο, αρκεί να μη το εγκαταλείψει ποτέ.

Αρχικα κραταει κατι μεσα στην χουφτα του ενός του χεριου και φαινετε σαν να πλαθει κατι  ,( ο θεος; ) μια σκια.

Στην συνεχεια η σκιά  όταν σκυβει για να παρει το πρωτο καρβουνο λεει ότι ενας αδερφος γυριζει πισω γιατι το καρβουνο πεφτει από τον θολο του βουνο μετενσαρκωση σε μια νεα ζωη ;;

Μου αρεσει η μυρωδια της γης Χους ει και εις χουν απελεύσει Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος αποτελείται από χώμα και θα καταλήξει εις το χώμα.

Οι απογοητευσεις είναι  τα αδιεξοδα που γερνει καμια φορα η ζωη αρα είναι η πορεια προς την γεννηση η τον θανατο.

Πολλες φορες πεφτει σε βαθεια καταθλιψη κι αυτό φαινετε από τους μονολογους τους.

                    

«δεν εχω να μηλισω σε κανενα».

«άλλη μια περασε περασε στην μοναξια μου»

"αυτό φαίνεται σαν ένα υπέροχο μέρος για να είσαι μοναχικός" 

 "Δεν έχω καταλάβει ποτέ τη ζωή"

Επισης όταν βγαζει ένα κρυσταλο του λεει συγνωμη που θα σε βγαλω αλλα θελω να σε λυτρωσω από την μοαξια σου οποτε σε παρω σπιπι μου να κανουμε παρεα

Εχει πολλες φορες δει καποια ονειρα που σε βοηθανε για το παιχνιδι και ταυτοχρονα δινουν καποια ελπιδα στον ηρωα

«ονειρευτηκα ένα πηγαδι»

«θελω να δω το φως του ηλιου»

Επισης είναι διχασμενος με το αν πρεπει να προχωρησει τον δρομο του η να γυρισει πισω

«πολύ απομακρυνθηκα από τον βασιληα» δεν πιστευω να πει τιποτα ο βασιληας αν παρω ένα κοματι χαρτι»

Δεν υπάρχει κανένας σαφής στόχος εκτός από το να περιμένεις η να περιπλανηθείς στον αχανεί  χάρτη που τον αποκαλύπτεις καθώς  το ρολόι κυλά αντίστροφα  είτε παίζεις είτε όχι.

                   

Όσο εξοπλίζει καλύτερα το σπίτι η σκιά  ο χρόνος που περνάμε εκεί καμπυλώνεται, κυλώντας τελικά πιο γρήγορα από το αρχικό 1-1 με τον κόσμο πάνω-από-τη-γη. Αυτό λειτουργεί ως εργαλείο για να λύσουμε τους γρίφους που απαιτούν την αναμονή μας σε ένα πιο ρεαλιστικό χρονικό πλαίσιο από τον κόσμο της Σκιάς, αλλά και πάλι σε ένα πολύ πιο αργό μοτίβο από ό,τι έχουμε συνηθίσει σε άλλα adventure. Με την πάροδο του χρόνου τα λαγούμια φαντάζουν πιο γνώριμα, βλέπουμε θαυμαστά σημεία του βασιλείου, γνωρίζουμε τη Σκιά και τη μοναξιά της και τελικά καλούμαστε να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε γι’ αυτή. Ένας από τους βασικούς τρόπους να περάσει η ώρα είναι η ανάγνωση, πραγματικών έργων λογοτεχνίας από το project Gutenberg, από βιβλία που βρίσκει στο βασίλειο η Σκιά.

Είναι συμβολικό το γεγονός ότι για να πετύχεις τον πρώτο στόχο που είναι το άνοιγμα μιας πόρτας χρειάζεσε 2 ώρες πραγματικού χρόνου , ενώ για να φτάσεις στο τελευταίο επίτευγμα χρειάζεσε 360 ημέρες πραγματικού χρόνου.

Η διαδρομή σου σε μιά αέναη περιήγηση σε φέρνει σε μία  αρχαία βιβλιοθήκη όπου μπορείτε να μαζέψεις όλα τα βιβλία που θα σε βοηθήσουν να καμπυλώσεις τον πραγματικό χρόνο,  ή έναν καταρράκτη που πέφτει επάνω σε κρυστάλλους που δίνουν φώς στο σκότος της σπιλιάς ή ίσως ένα δωμάτιο γεμάτο με φωτεινό φως που δεν φαίνεται να τελειώνει ποτέ. 

Η μοναχικότητά σε οδηγεί να κάνεις φιλίες με μια αράχνη και να μιλήσεις σε έναν πέτρινο τοίχο. 

Το The Longing είναι ένα ιδιόρρυθμο παιχνίδι. Μοιάζει περισσότερο με άσκηση υπομονής και σίγουρα δεν είναι για όλους. Είναι μόνο για αυτούς που θέλουν να αναστοχαστούν την ύπαρξή τους μέσα από ένα παιχνίδι Το artwork του και η γενικότερη περιρρέουσα ατμόσφαιρα προσφέρουν τα μέγιστα στη δημιουργία ενός μυθολογικού πέπλου που θέλει να τραβήξει ο παίκτης για να δει τη συμβαίνει στον κόσμο αυτό. Η μουσική και τα κλειστοφοβικά ambient υποβάλλουν τον παίκτη στη σημασία του ρόλου του ως φύλακα του έρημου βασιλείου. Είναι  ένα μεγάλο ρίσκο που προσωπικά θεωρώ πως το κερδίζει ως εμπειρία. Αν σας κερδίσει θα σας κάνει να  κοιμηθείτε με τη σκέψη της Σκιάς, να ξυπνήσετε με προσμονή για την πρόσβαση που αποκτήσατε μια μέρα μετά σε ένα καινούργιο σημείο των σπηλαίων σε μια συγκυρία αναμονής και περιορισμένης περιπέτειας.

 

 'Εξι μήνες μετά την αρχή του παιχνιδιού κι όμως, εδώ είμαι, ένα μήνα αφότου ξεκίνησα για πρώτη φορά, και δεν φαίνεται να μπορώ να σταματήσω να παίζω και έφτασα στο σημείο να γράψω και κριτική στο ιστολόγιο μου για αυτό το παιχνίδι.