Δευτέρα 15 Ιουλίου 2024

Μη στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις της Mary Elizabeth Frye (1932)

 



Μη στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις.

Δεν είμαι εδώ. Δεν κοιμάμαι.

Είμαι οι χιλιάδες άνεμοι που φυσούν.

Είμαι οι διαμαντένιες λάμψεις στο χιόνι.

Είμαι η ηλιαχτίδα στο ώριμο στάρι.

Είμαι η απαλή φθινοπωρινή βροχή.

Όταν ξυπνάς στου πρωινού τη σιγή

Είμαι το γρήγορο ανυψωτικό ρεύμα

Των ήσυχων πουλιών σε κυκλική πτήση.

Είμαι το απαλό φώς των άστρων τη νύχτα.

Μη στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις

Δεν είμαι εκεί. Δεν έχω πεθάνει.




memoriam aeterna hominis deus

Καθώς ξεκινούσα το κείμενο, ένιωσα πρώτα ότι δεν έπρεπε να μιλήσω για τον θάνατο του Λιαντίνη σαν γεγονός, αλλά σαν πράξη, σαν επιλογή που α...