Το τέλος έτσι έρχεται, αυθόρμητα,
σαν κύμα που δεν ρώτησε το βράχο,
μια σκιά που τυλίγει την αλήθεια
κι αφήνει πίσω σιωπή σε κάθε βήμα.
Ερμητικά κλειστό το νόημά του,
σαν μυστικό που δεν τολμάει να μιλήσει,
μια γλώσσα σβήνει, τα λόγια γίνονται στάχτη,
και μόνο η σιωπή δίνει απαντήσεις.
Αυθόρμητα, χωρίς ρυθμό ή σχέδιο,
σαν άνεμος που σκορπίζει κάθε ελπίδα,
ενώ οι ψυχές μετρούν τα αναφιλητά τους,
και το φως χάνεται στον γαλάζιο ορίζοντα.
Μα ίσως εκεί, στο ερμητικά κλειστό σκοτάδι,
να βρεθεί μια σπίθα νέας αρχής,
μια αύρα που ψιθυρίζει πως το τέλος,
δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κύκνειο φιλί.
Στέρεο Νόβα - Ασύρματος Κόσμος 1994
