Δεν είχε φώτα η σήραγγα,
ούτε φωνές, ούτε χέρια να δείξουν το δρόμο.
Μόνο ράγες σκουριασμένες,
μια διαδρομή προδιαγεγραμμένη
προς το λάθος.
Κάποιος είπε πως έφταιξε η ώρα,
άλλος πως έφταιξαν τα κουρασμένα μάτια,
οι δείκτες που γύρισαν ανάποδα
και το σύστημα που 'χε χρόνια
ξεχασμένο το κουμπί της αποτροπής.
Μα εγώ ξέρω πως έφταιξε η σιωπή.
Η σιωπή που φόρεσε κουστούμι
και μίλησε για στατιστικές,
η σιωπή που έβαλε τα χέρια στις τσέπες
και πέρασε δίπλα από το αίμα
χωρίς να λερώσει τα παπούτσια της.
Κι εκείνοι,
που έτρεχαν να προλάβουν τη ζωή,
έγιναν αριθμοί στις ειδήσεις
και ονόματα που κανείς δεν θα φωνάξει ξανά
σε ένα βαγόνι γεμάτο όνειρα
χωρίς επιστροφή.
