Νέος στην ψυχή, παλιός στην καρδιά.

Ανήκω σε μια ειδική κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι νιώθουν μόνοι και απομονωμένοι από τη γέννησή τους.

Πριν χαρακτηρίσω το πώς ένιωσα εγώ, βίωσα συγκεκριμένα συναισθήματα. Τα συναισθήματα ψυχικής κόπωσης, προσεκτικής υπομονής και απόκοσμης ηρεμίας,που συνοδεύουν την αίσθηση του να είναι κάποιος σε μια συνεχή αίσθηση επιφυλακτικότητας προς τον κόσμο.  Δυστυχώς αυτά μπορούν συχνά να θεωρηθούν ως απόμακρα και κρύα.

Αυτή η μοναχική ύπαρξη δεν οφείλεται σε κάποια επιλογή ή αντικοινωνική συμπεριφορά – απλά βλέπω την προοπτική τους για τη ζωή πολύ διαφορετικά και πιο ώριμα από τους άλλους γύρω μου. Το αποτέλεσμα είναι η ψυχή μου να ζει τη ζωή της εσωτερικά, βαδίζοντας στο δικό της μοναχικό μονοπάτι ενώ οι υπόλοιποι σαν κοπάδι ακολουθούν ένα άλλο.  

Δεν κάνω εύκολα φίλους για αυτό οι φίλοι μου στο Facebook είναι λίγοι και μόνο αυτοί με τους οποίους έχω έστω μια οποιασδήποτε μορφή επικοινωνίας. 

Ακούγεται λίγο αλαζονικό αλλά τείνω προς την πνευματική πλευρά της ζωής. Βέβαια οι κινήσεις μου είναι σπασμωδικές και άναρχες με συνέπεια να με περνάν για ηλίθιο η βλάκα.Η αλήθεια είναι ότι όσο πιο μόνος είμαι τόσο πιο εύκολα κατανοώ πως η γνώση είναι δύναμη, η σοφία είναι ευτυχία και η αλήθεια είναι ελευθερία. Δυστυχώς ο ολετήρας της καθημερινότητας δεν με αφήνει να επιδιώκω αυτά τα πράγματα. Αυτές οι αναζητήσεις όμως είναι πιο σημαντικές από το να διαβάζω κουτσομπολιά σε εφημερίδες, να βλέπω τηλεόραση ή να ασχολούμαι με τα αποτελέσματα του ποδοσφαίρου.

Αισθάνομαι τον εαυτό μου πιο συναισθηματικό,πιο ευαίσθητο και πιο πνευματικό. Η υπέρβαση των περιορισμών του εγωισμού, η αναζήτηση της δικαιοσύνης και η προώθηση της είναι οι βασικές επιδιώξεις μου.Μεγάλη αδυναμία μου σε αυτό τον τομέα είναι η υπομονή η πιο σοφή χρήση του χρόνου.

Συνέχεια μαστίζομαι  από υπενθυμίσεις όχι μόνο της δικής μου θνητότητας αλλά και των άλλων γύρω τους. Αυτό είναι ο κυριότερος λόγος που με κάνει επιφυλακτικό με συνέπεια να έχω αποσυρθεί από τις περισσότερες εγκόσμιες χαρές αλλά εξακολουθώ να προσπαθώ να επιβάλω σοφία στον τρόπο ζωής μου.

Τείνω να σκέφτομαι πολύ για τα πάντα.Δυστυχώς όμως δυσκολεύομαι τις περισσότερες φορές να στοχάζομαι  και να μαθαίνω από τις πράξεις μου και συνήθως θεωρώ τις πράξεις των άλλων τον μεγαλύτερο δάσκαλο μου. Είναι και ο  λόγος που νιώθω ότι έχω πάρει τόσα πολλά μαθήματα μέσω της διαδικασίας των δικών τους στοχασμών και πράξεων που με τα χρόνια με έχουν καταφέρει να διαθέτω πολλή διορατικότητα για τις καταστάσεις της ζωής μέσω της ικανότητάς να παρατηρώ αθόρυβα και προσεκτικά τι συμβαίνει γύρω μου.

Δυστυχώς δεν τα καταφέρνω σε επιφανειακές λεπτομέρειες όπως να αποκτήσω άχρηστα διπλώματα,να πάρω προαγωγή στη δουλειά μου ή να αγοράσω καινούργιο κινητό. 

Έχω την τάση να βλέπω τη ζωή από ψηλά, παρατηρώντας ποιος είναι ο πιο σοφός και λογικός τρόπος να την πλησιάσω. Όταν αντιμετωπίζω δυσκολίες τείνω να τις βλέπω ως δυσβάσταχτους πόνους που δεν θα περάσουν.

Ελπίζω ότι με την θεραπεία από την θυρεοειδίτιδα Χασιμότο που έμαθα ότι  πάσχω να αυξηθεί η ποσότητα της χαράς που θα έλθει στο μέλλον.

Είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα-ασθένεια που όσο εύκολα βάζεις κιλά τόσο εύκολα τα χάνεις.Είναι κληρονομική και έτσι εξηγούνται τα κιλά και η μελαγχολική-καταθλιπτική διάθεση.

 Παράλληλα με την εσωστρέφεια και την δήθεν επαναστατικότητα που τείνω να έχω είμαι ανίκανος να συμβαδίσω με τις συμβατικές συμπεριφορές.

Η επιτυχία της πλύσης εγκεφάλου των μαζών από το σύστημα  έχει μειώσει και την δικιά μου ευφυΐα με αποτέλεσμα να μην αντιστέκομαι είτε παθητικά είτε επιθετικά.

Παρατηρώ με εξαιρετική περιέργεια πόσο πολλά άσκοπα πράγματα λένε οι άνθρωποι.Ειδικά για την επιδίωξη πραγμάτων τα οποία μπορεί πολύ εύκολα να τους αφαιρεθούν όπως ο πλούτος, η φήμη και η πιο πρόσφατη έκδοση του iPhone που λίγο νόημα έχουν.

Αν με ρωτάς ,έπεσα και εγώ σε νεότερη ηλικία σε τέτοιες παγίδες.Στην συνέχεια συνειδητοποίησα ότι τα ταξίδια μέσα από την ήρεμη και σταθερή φύση που σου δίνουν ως θέαμα έχουν ως αποτέλεσμα την προσέγγισή προς έναν άλλο τρόπο ζωής και σου μαθαίνουν περισσότερα πράγματα από τα παροδικά πράγματα.