Dale Cooper Quartet & the Dictaphones. Μυσταγωγική, ιεροτελεστική, ηχητική λιτανεία φτιαγμένη για παράωρα βράδια και σκοτεινές κατανύξεις.

Η κολεκτίβα από τη Γαλλία υπάρχει από το 2006 και αυτοπροσδιορίζονται ως dark jazz, άλλοι το ονομάζουν Doom Jazz, άλλοι post-jazz και άλλοι για ευκολία modern-jazz. Ταμπελίτσες ελκυστικές. Ανέκαθεν η μουσική βιομηχανία κανιβαλιζόταν. Οι ταμπέλες είναι το σαράκι της μουσικής και της τέχνης γενικότερα.

Οι Γερμανοί  Bohren & der Club of Gore, οι Ολλανδοί, που είχαν δύο συγκροτήματα που διαλύθηκαν και τα δύο όμως , τους The Mount Fuji Doomjazz Corporation και τους The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble και οι Γάλλοι, Dale Cooper Quartet & The Dictaphones.

Οι τρεις αυτές μπάντες είναι αυτοί που έχουν καταφέρει ως τώρα να προσδιορίσουν το συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα σε ένα ευρύτερο κοινό και είναι μάλλον απίθανο να υπάρχουν παρόμοιοι μουσικοί που να μπορούν να αποδώσουν τη συγκεκριμένη ιδιοσυγκρασία το ίδιο εκλεπτυσμένα. Αν και έχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους , με τις δύο τελευταίες να ξεφεύγουν αρκετά από την έννοια του Doom πολλές φορές, η αφετηρία τους είναι κοινή και εμφανής. Εμείς σήμερα θα μιλήσουμε για τους  Dale Cooper Quartet & The Dictaphones.

Parole De Navarre - 2006

Πολλοί μπορεί να αναφερθούν σε ambient jazz, ή horror/dark jazz δείχνοντας, στην ουσία, τις τρεις προαναφερθείσες μπάντες. Η σχέση τους με film noir και ταινίες τρόμου δεν είναι καθόλου αμελητέα επίσης. Αν και για πολλούς μουσικόφιλους τέτοια ηχοχρώματα υπάρχουν ήδη σαν μικρό υποσύνολο μουσικών της δισκοθήκης τους, η έννοια της Doom Jazz έχει δημιουργήσει ένα μικρό φανατικό κοινό που όλο και εξαπλώνεται και αρχίζει να γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής σε κόσμο που ουδεμία αγάπη τρέφει για τον χώρο του metal, ούτε της jazz. Και αυτό είναι το παράδοξο κάποιων μουσικών υβριδίων. Ίσως όχι και τόσο παράδοξο τελικά.

To Dale Cooper είναι όνομα δανεικό από τον πρωταγωνιστή πράκτορα του FBI της περιβόητης σειράς μυστηρίου Twin Peaks, σε σκηνοθεσία του David Lynch. Η μουσική της σειράς τότε ήταν γραμμένη από τον Angelo Badalamenti. Ο ίδιος ο Badalamenti αποκαλούσε τα μουσικά του θέματα “Cool Jazz”. Είναι προφανής η αγάπη του κουαρτέτου από τη Γαλλία για το Twin Peaks, για την αισθητική του.

Metamanoir - 2011

Φρίκη, τρόμος, κλειστοφοβία, σκοτεινή ατμόσφαιρα, jazz αισθητική και φιλοσοφία. Και ο όρος doom είναι το κλειδί της όλης ιστορίας : Είναι δανεισμένος από το χώρο του metal, που όσο τρομακτικά παρεξηγήσιμο και αν ακούγεται, αυτή είναι η αλήθεια. Οι μουσικοί είναι επηρεασμένοι από το χώρο του Doom Metal, τόσο σε επίπεδο ατμόσφαιρας, όσο και σε επίπεδο τεχνικής. Έχουν υπάρξει πολλές αποτυχημένες προσπάθειες ανάμιξης του doom και της jazz και το αποτέλεσμα ήταν κάτι που ικανοποιούσε κυρίως τους ακροατές του πρώτου, αφού στην ουσία κατέληγαν σε ένα είδος πειραγμένης metal, ή σκοτεινής πειραματικής ambient, δίχως τη γέννηση μιας νέας ταυτότητας. Κοινώς, ήταν κάτι άλλο.

Από τη μεριά της Jazz, το Doom έρχεται να προσδιορίσει όχι τόσο την αισθητική, όσο το ρυθμό ενός κομματιού. Είναι, δηλαδή, σχεδόν καθαρά τεχνικοί οι λόγοι που οδηγoύν στο να χρησιμοποιηθεί αυτός ο όρος. Το Doom είναι ένας ρυθμός κυρίως στα drums εξαιρετικά αργός και επαναλαμβανόμενος, δημιουργώντας μιαν ατμόσφαιρα σκοτεινή και επιβλητική. Δεν είναι καθόλου εύκολο να συνδυαστεί με ένα παρανοϊκό σαξόφωνο, ή μια κακιασμένη τρομπέτα. Το υβρίδιο είναι δύσκολο και χρειάζεται πολλή προσοχή στη δημιουργία του.

Quatorze Pieces De Menace - 2013

Ο αυτοσχεδιασμός είναι έκδηλος, η ατμόσφαιρα είναι ανακατεμένη, ομιχλώδης. Η ιδέα ενός live σχεδόν σε προκαλεί. Τα ακουστικά όργανα (μπάσο, drums, τρομπέτα, σαξόφωνο) έρχονται και ενώνονται με διάφορα samples και σκοτεινά μπλιμπλίκια, εκεί που παραπέμπει το Dictaphones στο όνομα της μπάντας. Κάποιοι τους ορίζουν ως “Funeral Jazz”. H ίδια η μπάντα στο site της στο myspace δηλώνει ambient. Δεν υπάρχουν ταμπέλες που να μπορούν να προσδιορίσουν το ποιόν των Dale Cooper & The Dictaphones. Μονάχα η ακρόαση δίνει την τελική εικόνα. Μια εικόνα σουρεαλιστική, ανατριχιαστική, ανακουφιστική, ονειρική. Το συνάφι αυτό, άλλωστε, αγαπά το David Lynch, τη jazz, τις ταινίες τρόμου, τη φαντασία.

οι Γάλλοι Dale Cooper, αγγίζουν την jazz επιδερμικά και απλά τη χρησιμοποιούν περισσότερο σαν ένα αισθητικό –ηχητικό μέσο για να χωρέσουν μέσα του την σκοτεινή μουσική τους, παρά σαν αυτούσιο το ίδιο το μουσικό ιδίωμα. Η μουσική τους αναμφίβολα λοξο-φλερτάρει με ένα σωρό επιρροές και ερεθίσματα, αλλά σε καμία περίπτωση το αργόσυρτο του χαρακτήρα της και κυρίως το αχανές, χαλαρό μουσικό ύφος της δεν μοιάζει με jazz. Δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στο dark στοιχείο και το συνδυάζουν με ένα σωρό διαφορετικές επιρροές δημιουργώντας έτσι μια αμιγώς ατμοσφαιρική μουσική, στηριγμένη σε ambient χαλιά με καλοδεχούμενη πειραματική διάθεση και έντονα σκοτεινό ύφος.

Dale Cooper Quartet & The Dictaphones/Witxes - Split 2014

Η μουσική τους είναι σκοτεινή και, ναι, τζαζίζει μελαγχολικά. Την ίδια στιγμή, χάνεται σε drone/ambient δρόμους, ορκίζεται στο όνομα του ύψιστου τζαμαριστού αυτοσχεδιασμού μοιάζει με το ατελείωτο νυχτερινό ταξίδι ενός τρένου μέσα σε μια ανύπαρκτη μητρόπολη.

 Τα απλωμένα πνευστά βουτάνε σε αβύσσους, απλώς αλλάζοντας ημιτόνια με μια θριαμβευτική less is more σιγουριά και το τρένο σφυρίζει με ανθρώπινες αναπνοές. Μεραρχίες από χλωμά πορτοκαλί φώτα, σπειροειδείς λεωφόροι και μαύρα τούνελ εναλλάσσονται τυχαία, ατέρμονα. Με το κεφάλι ακουμπισμένο στο τζάμι, πας σε στιγμές να αποκοιμηθείς, πετιέσαι από όνειρο σε όνειρο κι οι σκέψεις σου δεν έχουν συνοχή. Αυτό το μέρος δεν είναι το Twin Peaks (αν και ως μπάντα τον Badalamenti τον έχουμε μελετήσει) και σίγουρα δεν είναι η γενέτειρα τους Brest, κάπου εκεί στη Βρετόνη. Είναι μια γιγάντια πόλη – μήτρα του μέλλοντος που χάνεται στις ζωντανές της ονειροπολήσεις. Ένα άλμπουμ στο οποίο δεν μοιάζει να συμβαίνουν πολλά. Αν του δώσεις όμως τη σωστή συνθήκη, επιταχύνει και ό,τι μοιάζει ως στατικό μετατρέπεται σ’ ένα παράξενο ψυχικό time-lapse.

Ανήλιαγοι στενοί διάδρομοι, θαμμένα κελάρια, ανύπαρκτες σοφίτες.Άλυτα μυστήρια, σιωπηρές κραυγές από το πουθενά. Ψυχοφθόροι αυτοσχεδιασμοί, δηλητηριώδεις κισσοί στους τοίχους, καπνός χωρίς φωτιά. Όλα άρχισαν στη Βρέστη, στη γαλλική Βρετάνη, στο δυτικότερο λιμάνι της χώρας. Μετά μονάχα ο Ατλαντικός. Εκεί συναντήθηκε το μυστηριώδες κουαρτέτο το 2002. Επί τρία χρόνια οι μουσικοί έπαιζαν και αυτοσχεδίαζαν.

Astrid Astrid - 2017

Αργόσυρτη jazz, σκοτεινή ambience, ανατριχίλα. Δεν είναι ένα μουσικό ταξίδι, μάλλον ένας ονειρικός λαβύρινθος χωρίς έξοδο. Το σαξόφωνο σε προϋπαντεί, είναι μόνο του, με πολλές παύσεις. Ένα είδος ψυχαναγκασμού του ακροατή, μια εισαγωγή στο τι πρόκειται να επακολουθήσει. Στο τρίτο λεπτό μία αυτιστική ηλεκτρονική νότα να συνεχίζει ασταμάτητα μέχρι το κλείσιμο σε ένα υπόγειο κελάρι χωρίς φως.

Όπως και το κρασί όταν είναι νέο απευθύνεται μονάχα σε ειδικούς, εντούτοις όταν παλιώσει το αποζητούν όλοι... αλλά τι λέω; Ποιός μπορεί να είναι ειδικός σε αυτό το μουσικό είδος; Ας σοβαρευτώ.

H Jazz λοιπόν. Αυτή η τέχνη που μπορεί να παρομοιαστεί με τόσα πολλά πέρα από την μουσική αλλά από την άλλη μέσα σε αυτή είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Αυτή η τέχνη με τις ένδοξες μαύρες ρίζες που πια στην πλειονότητα της απολαμβάνεται από λευκούς, όμως αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλια και δεν είναι της παρούσης.

Live at The Place / 01/12/2017

Πολλά στην ζωή μοιάζουν με την Jazz, διότι είναι καλύτερα όταν αυτοσχεδιάζεις. Κατά γενική ομολογία όλα γύρω από αυτή την τέχνη είναι θέμα ρυθμού και νοήματος, αλλά αν πραγματικά θα έπρεπε να καταλήξεις σε μια θεωρία ή να την κατατάξεις κάπου τότε σίγουρα δεν θα μπορούσες να δώσεις μια ικανοποιητική απάντηση. Ίσως είναι καλύτερα να την χαρακτηρίζεις με κάτι έξω από την μουσική όπως προείπα και στην αρχή, να χρησιμοποιείς μια αλληγορία ή στην τελική να αφήνεις την φαντασία σου να μιλήσει με απλά λόγια και τότε αυτή από μόνη της κάπου θα σε βρει. «Painting, i think it's like Jazz», όπως είχε πει και ο μεγάλος Brian Eno.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

Parole De Navarre - 2006

Metamanoir- 2011

Quatorze Pieces De Menace - 2013

Dale Cooper Quartet & The Dictaphones/Witxes - Split 2014

(Split Album)

Astrid Astrid - 2017 

Van Gogh Alive – The Experience στην Θεσσαλονίκη

Η Λάβρυς παρουσιάζει τη μεγαλειώδη έκθεση – εμπειρία Van Gogh Alive – The Experience από τις 23 Νοεμβρίου 2018 μέχρι τις 20 Ιανουαρίου 2019 στο χώρο της ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη. Μια συναρπαστική έκθεση, μια συγκλονιστική εμπειρία, ένα διαδραστικό τεχνολογικό θαύμα, μια νέα προσέγγιση για τους τρόπους που τα νέα μέσα και η τεχνολογία “επικοινωνούν” με τους μεγάλους καλλιτέχνες.

Μια έκθεση που είδαν περισσότεροι από 200.000 θεατές στην Αθήνα και περισσότεροι από 10.000.000 θεατές σ’ όλο τον κόσμο. Ένας αρμονικός και δημιουργικός διάλογος ανάμεσα στην υψηλή τεχνολογία και τα νέα πολυμέσα με τους μεγάλους εικαστικούς δημιουργούς. Μια εκπαιδευτική και ταυτόχρονα άκρως διασκεδαστική διαδικασία για τα παιδιά, τους νέους, όλους μας!

3.000 πίνακες, σκίτσα αλλά και κινούμενες εικόνες προβάλλονται από το φημισμένο σύστημα υψηλής τεχνολογίας SENSORY4™ παντού: στους τοίχους, τις κολόνες, την οροφή, το πάτωμα. Σε έναν χώρο 1.500 m2,  40 και πλέον πολυκάναλοι προβολείς υψηλής ευκρίνειας, με ήχο υψηλής πιστότητας, δημιουργούν μία εκπληκτική απεικόνιση στις πολλαπλές επιφάνειες, δημιουργώντας μία μοναδική εμπειρία για τις αισθήσεις.

Τα διαχρονικά αριστουργήματα του Βαν Γκογκ ζωντανεύουν και ο επισκέπτης γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι τους. Αποσυντίθενται και ανασυντίθενται, αποκαλύπτουν την εποχή που δημιουργήθηκαν, το πώς ολοκληρώθηκαν, από που προήλθαν τα ερεθίσματα της έμπνευσής τους. Εμπλέκονται με τη ζωή και τα βιώματα του δημιουργού τους, μας συνοδεύουν μέσα από τις πολύχρωμες στοές της έκθεσης σ’ ένα ταξίδι στα μέρη που έζησε και δημιούργησε, στο Άμστερνταμ, στην Προβηγκία, στο Παρίσι. Υπερβαίνοντας τον χρόνο και το χώρο, με κύματα ήχων και μουσικής, φωτός και χρωμάτων που προσκρούονται πάνω μας, εισχωρώντας μέσα μας, η έκθεση-εμπειρία “Van Gogh Alive – the experience” μας επιτρέπει να εισπράξουμε, να αντιληφθούμε, να κοινωνήσουμε τον εσωτερικό κόσμο του ίδιου του Βίνσεντ. Μία ολοζώντανη πανδαισία, που διεγείρει και θρέφει όλες τις αισθήσεις, που διευρύνει το μυαλό μ’ έναν μοναδικό τρόπο.

Αυτό το ιδιότυπο και εντυπωσιακό “πλανητάριο”, μεταφέρει μ’ έναν ονειρικό τρόπο, ακαριαία τους επισκέπτες στο σύμπαν του Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Αντικατοπτρίζοντας το όλον του. Τη δημιουργία, τις συναισθηματικές εναλλαγές, την ψυχική του κατάσταση, τη θυελλώδη ζωή του. Τους καλεί να αφεθούν απαλά σε μία πρωτόγνωρη επικοινωνία και επαφή, να βυθιστούν γλυκά σε μία εμπειρία τονωτική, πλούσια και αλησμόνητη.

Σ’ αυτή τη διαδικασία ο θεατής, αφού ενσωματωθεί κυριολεκτικά ως συστατικό της στοιχείο, παρεμβαίνει ακολούθως και ο ίδιος με την σειρά του μέσω των social media σε πραγματικό χρόνο και χώρο -οι παρεμβάσεις του προβάλλονται μέσα στην ίδια την έκθεση στο Facebook & Twitter Wall, ενώ διαχέονται και σ’ όλους τους υπόλοιπους επισκέπτες, σε μία εξαιρετική αναγωγή της συγκινησιακής εξατομικευμένης εμπειρίας σε συλλογική. Μέσω της καθολικής επικοινωνίας με την Τέχνη, που διασφαλίζει και την απόλυτη εις βάθος επικοινωνία του θεατή-επισκέπτη, με τα έργα αλλά και τον δημιουργό τους.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ 12

Από 23 Νοεμβρίου 2018 έως και 20 Ιανουαρίου 2019

Website: http://vangoghalive.gr/

Τιμές εισιτηρίων από 8 έως 15 ευρώ.

Οι κανονικές τιμές εισιτηρίων είναι:

Ενήλικες: 15 €.  Παιδιά / Φοιτητές / Άνεργοι / 65+: 12 €

Η είσοδος στην έκθεση επιτρέπεται σε παιδιά άνω των τεσσάρων ετών.

Για ομαδικές κρατήσεις καλέστε στο 210 7258510.

Πακέτα εισιτηρίων:

Family 1:  4 ατόμων: 1 ενήλικας + 3 Παιδιά

Τιμή Πακέτου: 45€

Family 2:  4 ατόμων: 2 ενήλικες + 2 Παιδιά

Τιμή Πακέτου: 48€

Family Max:  5 ατόμων: 2 ενήλικες + 3 Παιδιά

Τιμή Πακέτου: 59€

Family Plus:  6 ατόμων: 2 ενήλικες + 4 Παιδιά

Τιμή Πακέτου: 70€

Ωράριο Λειτουργίας:

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ: 13:00 έως 22:00

Τελευταία Είσοδος 21:00

ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΑ: 10:00 έως 22:00

Τελευταία Είσοδος 21:00.

Μήνυμα προς έναν Έλληνα

Φωτογραφια: dimitris The Athens - Greek Maenads

Ελπίζω να είσαι εσύ τελικά ο παραλήπτης του μηνύματος αυτού γιατί σε ψάχνω, θα ήθελα μια μέρα να μας δω όπως ήμασταν παλαιότερα αλλά κάτι έχει αλλάξει.

Έλληνα θυμάσαι όταν ήσουν ακόμα στη νεαρή σου και αθώα ηλικία; 

Θυμάσαι που διδάχτηκες τα λόγια και τις προσταγές ενός αλλοδαπού θεού; 

Τότε ακόμη, πριν καν το μυαλό σου φτάσει σε σημείο να κατανοεί την ίδια σου την γλώσσα ήδη ήξερες να προσεύχεσαι σε ένα αιμοδιψή θεό, προστάτη ενός ανατολικού λαού που δια πυρρός και σιδήρου επέβαλε τα ήθη και έθιμα του..

Έλληνα σε κάνανε να ξεχάσεις, κάποτε ήσουν ο σπόρος μιας γης ηρώων και σοφών.

Κάποτε για τους πατέρες σου, αδέρφια και αδερφές σου, λέγανε θαυμάσια λόγια.

Μιλάγανε για αυτούς που δίδαξαν παντού παιδεία και επιστήμες, ήθος και αρετές, θάρρος και ανδρεία.

Κάποτε Έλληνα μιλάγανε για σένα.

Κοίτα γύρω σου και αναρωτήσου, γιατί αλλάξαν οι καιροί;

Τι έγινες εσύ, ο πιο θαυμαστός όλων που άφησαν το σημάδι τους στον κόσμο;

Έχεις ξεχάσει...

Μετά από αιώνες που ακούραστα καίγανε τις γνώσεις σου, μετά από αιώνες γενοκτονίας και αίματος,

κατέφεραν εσένα τον λαμπρότερο όλων, να σε αλλάξουν, από ελευθερία να ζητάς δουλεία, από αρετή να ζητάς ταπείνωση και προσκύνημα.

Από γνώση να ζητάς την άγνοια, από την ζωή να προτιμάς να προσκυνάς λείψανα νεκρών, από το φυσικό να προτιμάς το αφύσικο, από την ομορφιά, να προτιμάς την ασχήμια αλλά το χειρότερο όλων από την τέλεια αντίληψη του κόσμου σε έκαναν να προτιμάς έναν «θεό» που του χαρίζεις τον κόσμο.

Δεν είσαι αυτός Έλληνα, δεν έχεις καμία σχέση με αυτούς που σου λένε.

Αυτούς που σε βαφτίζουν από βρέφος, σε αποκαλούν δούλο του θεού τους, Ιαχωβά.

Σου κάνουν πλύση εγκεφάλου να αγαπήσεις τον Ναζωραίο υιό του, τον βασιλεύ των Ιουδαίων.

Δεν έχεις καμία σχέση με αυτούς που ονόμασαν Μέγα και Άγιο κάθε δολοφόνο των προγόνων σου.

Δεν έχεις απολύτως καμία σχέση με αυτούς που σου ρημάζουν την ψυχή και δεν σε αφήνουν να ανθήσεις, όπως μόνο εσύ μπορείς.

Δεν σε αφήνουν να επιστρέψεις στο μοναδικό επίπεδο που είχες κατακτήσει και που με αυτό, αιώνες τώρα έχεις κερδίσει τον θαυμασμό κάθε νοήμον ανθρώπου στην οικουμένη.

Μόνος τρόπος Έλληνα να ξαναγίνεις αυτό που ήσουν, να μάθεις να αντιστέκεσαι, να μην είσαι δούλος είναι να βρεις το χαμένο κομμάτι του εαυτού σου. Βρες εκείνο το κενό μέσα σου, που σε καλεί να λατρέψεις τους αληθινούς θεούς και ήρωες σου, βρες το χαμένο σου εαυτό και όλα τα άλλα θα έρθουν με την σειρά τους.

Δεν γίνεται να κατακτήσεις τον κόσμο σε μια μέρα

Γίνεται όμως να ξαναγίνεις Έλληνας σε ένα μονάχα λεπτό, θα το νιώσεις, σε καλεί.

Μορφώσου, πάλεψε, νιώσε όλα αυτά που σε αναγκάσανε να ξεχάσεις.

Όταν θα σε διακατέχει ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, αυτό λέγεται δικαιοσύνη, το αίμα σου την ζητά

οι πρόγονοι σου την ζητάνε, οι βιβλιοθήκες με τις γνώσεις σου, οι Θεοί σου.

Η χώρα σου σε ζητάει να την ελευθερώσεις, μην κλίνεις τα αυτιά σου.

Η ελληνική γραμματεία σε περιμένει, η διαθήκη των σοφών πατέρων σου σε περιμένει.

Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να την διαβάσεις και να την μελετήσεις,να την δεις μέσα απ τα μάτια τους και όχι με τις παρωπίδες που σε αναγκάσανε να έχεις και θα καταλάβεις τότε, πως η θυσία τους τότε δεν πήγε χαμένη.

Εγώ Έλληνα όσο ετών κι αν είσαι, όποτε και να τα διαβάσεις αυτά και όπου και αν είσαι,

είτε υπάρχω είτε όχι,θέλω να ξέρεις αδελφέ μου Έλληνα, δεν έχω χάσει την ελπίδα μου για σένα

Να θυμάσαι πάντοτε, γνώθι σαυτόν και ελπίζω κάποτε να σε ξαναδώ.

Αχιλλεύς. Επανελληνισμός τώρα.